Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Απαξιώνοντας τα φαινόμενα

Ο Γιώργος Νταλάρας
Παρακολουθούμε με απάθεια το «κατάντημα» του Γιώργου Νταλάρα. Δεν ανήκουμε, ασφαλώς, σε εκείνους που θαυμάζουν στο ελάχιστο το ελλειμματικό – κατά τη γνώμη μας πάντα – ταλέντο του. Αναγνωρίζουμε ωστόσο την προσφορά του στη δισκογραφία (όχι στην τέχνη), και την επαγγελματική του κατάρτιση. Είμαστε πεπεισμένοι πως αν η τέχνη αξιολογούνταν αμιγώς ποσοτικά, ο Νταλάρας θα δέσποζε σε ένα χώρο ματαιόδοξου πρωταθλητισμού. Δεν ανήκουμε επίσης σε εκείνους που πιστεύουν πως ένα γιαούρτι και μάλιστα «αμφιβόλου προελεύσεως» λύνει τα προβλήματα, μα ούτε σε κείνους που αβίαστα εξισώνουν τον εξευτελισμό, και στην προκειμένη με τη συναίνεση του «θύματος», με την άσκηση ωμής βίας ή το κάψιμο βιβλίων (μάλιστα! Το ακούσαμε και αυτό). 

Αν όλος αυτός ο μεταπολιτευτικός συρφετός αντιλαμβανόταν την τάση ή την απόπειρα γελοιοποίησης ενός αν μη τι άλλο «επαγγελματία διασκεδαστή» (έτσι δεν παρουσιάζουν τους τραγουδιστές τα μέσα και ο τύπος; Αυτό δεν είναι το πρότυπο; Διασκεδαστές που τους πετάν και λουλούδια. Γιατί όχι και γιαούρτια λοιπόν;) ως το έσχατο αντανακλαστικό της κοινωνίας με σκοπό τη διόρθωση του λάθους, ίσως να μην ακούγαμε αυτές τις κραυγές αγωνίας από όλους εκείνους που συμπάσχουν περίλυποι, όχι από αγάπη στο πρόσωπο του καλλιτέχνη, αλλά εξαναγκαστικά και βουτηγμένοι στο φόβο της επικείμενης ανυπαρξίας όταν τα φώτα πέσουν… Και όταν τα φώτα πέσουν για μερικούς από αυτούς, όχι γιαούρτια μα πέτρες θα παρακαλάνε οι ίδιοι να βρεθούν κάποιοι –«δήθεν αγανακτισμένοι» και σκόπιμα υποκινημένοι να τους ρίξουν, για να επανέλθουν στην επικαιρότητα, μιας και θα έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί όπως τόσοι και τόσοι επιτυχημένοι «παλιάτσοι» της ιστορίας… 

ΥΓ. Ας πάψουμε να απαξιώνουμε τα πρόσωπα και ας απαξιώσουμε τα συστήματα που τα γέννησαν και τα φαινόμενα των οποίων - τα πρόσωπα αυτά - δεν αποτελούν παρά ασήμαντες εκδηλώσεις. Τότε και μόνο τότε θα αλλάξουν ουσιαστικά τα πράγματα. Προς το παρόν το μόνο που πέτυχαν κάποιοι, έστω και ακούσια, ήταν να επαναφέρουν τον Νταλάρα στο προσκήνιο και αυτή τη φορά, δυστυχώς, ως θύμα, με τις ευλογίες ενός γενικευμένου συστήματος προώθησης.


3 σχόλια:

Thodis Kostas είπε...

Ο διάσημος σκηνοθέτης μας Κώστας Γαβράς,σε μια στιγμιαία έκρηξη αγανάκτησης δικαιολογημένης,είπε στους Ευρωπαίους:"Σταματήστε να ταπεινώνετε τους Έλληνες..."και επίσης,έδωσε και μια συμβουλή στους καλλιτέχνες:"Κρατηθείτε μακριά από την πολιτική..." Η πρώτη ρήση προέρχεται από την αγάπη του για την πατρίδα,η δεύτερη από την αγάπη του για τον πολιτισμό μας που δεν έχει κανείς το δικαίωμα όσο ψηλά και να βρίσκεται κοινωνικά και οικονομικά,όσο δημοφιλής και να είναι,να τον ταυτίσει με την πολιτική και τις φιλοδοξίες ενός κόμματος.Αυτό,για τον απλούστατο λόγο,ότι αποτελεί κοινό αγαθό και εμείς απλά το υπηρετούμε και από αυτό αντλούμε την έμπνευσή μας για να δημιουργήσουμε.Αυτό ονομάζεται τέχνη.Αλλά την τέχνη κανείς δεν την έφερε από το σπίτι του.Η ταύτισή της με πρόσωπα και ιδιαίτερα η χρήση της για την ανάδειξη προσώπων στο πολιτικό γίγνεσθαι,που ιδιαίτερα στην εποχή μας είναι αναξιόπιστο,απαξιωτικό και χωρίς προοπτική και σαφή προσανατολισμό,είναι τουλάχιστον επικίνδυνη...

Harun Ar είπε...

Haii.... Visiting...
Χαιρετίσματα από την Ινδονησία

George είπε...

Διαφωνώ στο ότι το σύστημα γεννά τετοια φαινόμενα και πιστεύω
ότι αυτά τα πρόσωπα στήνουν και εξελίσσουν συστήματα κατά το δοκούν.