Τρεις σπουδαίοι μουσικοί, που κατά κόρον εργάστηκαν ως εκτελεστές, μιλούν για τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Ανήκουν στη γενιά των μουσικών, που θεμελίωσαν το κλασσικό λαϊκό τραγούδι, στελεχώνοντας τις λαϊκές ορχήστρες και δισκογραφώντας μελωδίες, που παραμένουν διαχρονικές και συγκινούν ακόμα και σήμερα τους Έλληνες.
Όλοι τους συνεργάστηκαν με το Στέλιο και αν μή τι άλλο ,έχουν πολλά να θυμούνται...
Από την τηλεοπτική εκπομπή "Εχει γούστο" δήλωση στον Νίκο Νικόλιζα.
«Τι να πρωτοπούμε για το Στέλιο. Να πούμε πολλά ή να πούμε λίγα… Απλά η ουσία είναι μία. Ο άνθρωπος αυτός έχει φύγει από κοντά μας και από ότι θυμάμαι, από όσο ξέρω δηλαδή, ήταν 13 σύλλογοι και αυτή τη στιγμή είναι 40. Τόσο αγαπητός ήταν ο Στέλιος. Είναι φαινόμενο. Είναι περίεργο αυτό το πράγμα. Είναι μια φωνή… δεν υπάρχουν λόγια να την ονομάσεις. Ένας μέγεθος φωνής, ένα χάος, μια σπηλιά… Έχουμε δουλέψει μαζί στον «Αστέρα», στα Γερμανικά, μια σεζόν καλοκαίρι. Ήταν πάρα πολύ καλό παιδί, ήσυχος αλλά και λιγάκι κλειστός στον εαυτό του. Το Στέλιο δεν μπορείς να τον διαβάσεις εύκολα. Ήταν με τα αστεία του, με τα καλαμπούρια του, αλλά κάποια στιγμή τον έχανες…εύχομαι να ησυχάσει εκεί που είναι»
Από το περιοδικό Δίφωνο τεύχος 84 Σεπτέμβριος του 2002 απόσπασμα από τη συνέντευξη στην Ήρα Σινιγαλιά.
«Πρώτη φορά έπαιξα σε μια ταβέρνα στη Νεάπολη. Το 1954 έπαιξα ως επαγγελματίας στον Αστέρα με την Καίτη Γκρέυ. Αυτή με πήρε στην Κολούμπια και έπαιξα σε δίσκο του Καζαντζίδη, μαζί με τον Ανέστη τον Γύφτο, μουσικό σπουδαίο του Τσιτσάνη. Με την Γκρέυ συνεργάστηκα τρία χρόνια. Σπουδαίος άνθρωπος, δυνατή ψυχή. Στο τέλος όμως είχα βαρεθεί και ήθελα να φύγω από τα Αστέρια. Τότε ο Καζαντζίδης έκανε πρόταση σε μένα και στον Κώστα (τον Παπαδόπουλο) να δουλέψουμε στη Θεσσαλονίκη, στο “Λουξεμβούργο”, που είχε με τον Χρήστο Κολοκοτρώνη. Δεχθήκαμε και, κατά κάποιο τρόπο πούλησα την Γκρευ. Στείλαμε στα Αστέρια τον Γιώργο τον Τσιμπίδη… εγώ δεν πήγα καν να της το πω γιατί ήξερα ότι είχε τη δύναμη να με κρατήσει. Ο Στέλιος Καζαντζίδης ανήκει στο πάνθεον των μεγάλων λαϊκών τραγουδιστών της εποχής του. Τον ταλαιπώρησαν αφάνταστα. Πήγαινε κάθε νταής να τον πάρει στο μαγαζί του και του κόλλαγε, άλλος με πιστόλι, άλλος με μαχαίρι. Απηύδησε ο άνθρωπος, Θεός σχωρέσ’ τον. Θυμάμαι όταν ήταν να δουλέψουμε ένα τραγούδι, καθόμασταν οι τέσσερίς μας, Ο Κώστας (ο Παπαδόπουλος), ο συνθέτης, ο Στέλιος και εγώ. Ακούγαμε το τραγούδι από το συνθέτη, αλλά, όταν ο Στέλιος το έπιανε με τη φωνή του, έπαιρνε άλλη διάσταση και το μαθαίναμε και εμείς».
Απόσπασμα από τη συνέντευξη στον Θωμά Κοροβίνη. Περιλαμβάνεται στο «Αφιέρωμα για το Στέλιο Καζαντζίδη» του οποίου επιμελήθηκε ο ίδιος ο Θωμάς Κοροβίνης (Εκδόσεις ΠΑΝΟΣ).
«Ο Στέλιος, εκτός από μεγάλος τραγουδιστής, όλοι το ξέρουμε, ήταν το χάρισμά που είχε αλλιώτικο. Όταν μιλούσε, νόμιζες ότι τραγουδάει. Η φωνή του, όπως έβγαινε, φανέρωνε ότι ήταν τραγουδιστής. Και τραγουδιστής σπάνιος. Επίσης έκανε πάρα πολύ καλό στα μπουζούκια. Όποιο νέο μπουζούκι έβγαινε, θα πήγαινε δίπλα του. Τους υποστήριξε όλους. Ξεκίνησε από μένα και τελείωσε με το Γιάννη τον Παλαιολόγου. Συνεργάστηκε με το Ζαφειρίου, τον Γιαννάκη τον Αγγέλου, το Νικολόπουλο, τον Πολυκανδριώτη και άλλους. Όλους τους νέους τους βοήθησε, ήθελε να είναι με τους νέους. Μ’ αυτούς που παίζανε, βέβαια. Για να τραγουδάει ο Καζαντζίδης, πρέπει κάποιος να παίζει, όχι να αστειεύεται. Δεν μπορούσα να κολλήσω με το Στέλιο. Δεν είχαμε μεγάλες διαφορές, ούτε πολύ διαφορετική νοοτροπία, θα μπορούσαμε να κάνουμε παρέα. Αλλά ήταν μαζεμένος. Δεν ήθελε πολλά, δεν ήθελε κοινωνικές υποχρεώσεις και για αυτό νομίζω αποτραβήχτηκε κιόλας…Εγώ ξέρω ότι ο Στέλιος είχε μεθύσει με την εμπορική επιτυχία που είχε, κι ενώ είχε καλώς ή κακώς, κάποια συμφωνία με την εταιρεία, ζήτησε πολύ περισσότερα, στην αρχή, από την COLUMBIA, με αποτέλεσμα η εταιρεία να απαντήσει ότι δεν έχει ενδιαφέρον οικονομικό. Το ίδιο έγινε και με τη MINOS. Ο κόσμος, όμως, από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να μπει μέσα στην ψυχή του τραγουδιστή Καζαντζίδη. Γιατί είναι πολύ μεγάλη υπόθεση να μην μπορείς να κυκλοφορήσεις. Γιατί ορμάγανε όλοι επάνω του. Γίνεται ένας ασφυκτικός τρόπος ζωής. Και δεν είσαι κάθε στιγμή σε ευφορία για να αντιμετωπίσεις τις ερωτήσεις και τις απαιτήσεις του κόσμου. Με τέτοια εμβέλεια, που είχε ο Καζαντζίδης, σίγουρα κάτι πάθαινε, για αυτό και απομονώθηκε. Δεν είναι τυχαίο που κατέφυγε στον Άγιο Κωνσταντίνο».
Διαβάστε ακόμη:
Ανήκουν στη γενιά των μουσικών, που θεμελίωσαν το κλασσικό λαϊκό τραγούδι, στελεχώνοντας τις λαϊκές ορχήστρες και δισκογραφώντας μελωδίες, που παραμένουν διαχρονικές και συγκινούν ακόμα και σήμερα τους Έλληνες.
Όλοι τους συνεργάστηκαν με το Στέλιο και αν μή τι άλλο ,έχουν πολλά να θυμούνται...
Γιάννης Σταματίου (Σπόρος)
Από την τηλεοπτική εκπομπή "Εχει γούστο" δήλωση στον Νίκο Νικόλιζα.
 |
| Γιάννης Σταματίου (Σπόρος) |
Λάκης Καρνέζης (κατά κόσμο Παντελής Σκυφτάς)
Από το περιοδικό Δίφωνο τεύχος 84 Σεπτέμβριος του 2002 απόσπασμα από τη συνέντευξη στην Ήρα Σινιγαλιά.
 |
| Λάκης Καρνέζης |
Κώστας Παπαδόπουλος
Απόσπασμα από τη συνέντευξη στον Θωμά Κοροβίνη. Περιλαμβάνεται στο «Αφιέρωμα για το Στέλιο Καζαντζίδη» του οποίου επιμελήθηκε ο ίδιος ο Θωμάς Κοροβίνης (Εκδόσεις ΠΑΝΟΣ).
 |
| Κώστας Παπαδόπουλος |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου