Σεβασμό στις φωτογραφίες!

Από τις πλέον δημοφιλείς φωτογραφίες μοντάζ. Δυστυχώς έχει δημοσιευτεί
σε πάρα πολλά βιβλία και πολυτελείς εκδόσεις.

Ήταν Σεπτέμβριος του 2002 όταν κυκλοφόρησε το 84ο τεύχος του περιοδικού "Δίφωνο" με μια φωτογραφία, προϊόν μοντάζ (ή κολάζ), στο εξώφυλλο της έκδοσης και - τον κάπως απολογητικό (?) - τίτλο: "Η φωτογραφία δεν είναι ανάμνηση, είναι μια κλήτευση της συνείδησης".

Για να είμαστε δίκαιοι, στη σελίδα των περιεχομένων του τεύχους, υπήρχε σχετική αναφορά, με ψιλά γράμματα, ότι δηλαδή πρόκειται για "φωτογραφική σύνθεση του Τάκη Πανανίδη".

Δεν θυμόμαστε αν είχε προηγηθεί κάτι του τεύχους αυτού. Ούτε αν η φωτογραφική αυτή σύνθεση δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος αυτό, του περιοδικού. Γνωρίζουμε στα σίγουρα - είμαστε αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες - ότι η δημοσίευσή της πυροδότησε έντονες συζητήσεις σε κύκλους ανθρώπων που ασχολούνται - με την ευρεία ή την στενή έννοια - με αυτό που σήμερα ονομάζουμε λαϊκό τραγούδι.

Ο Ευάγγελος Φυλακτός για τον Στέλιο Καζαντζίδη

Ευάγγελος Φυλακτός - Στέλιος Καζαντζίδης σε κέντρο διασκέδασης
στους "Χορτατζήδες" Θεσσαλονίκης το καλοκαίρι του 1963.

Μια φωτογραφία με τον Στέλιο Καζαντζίδη, το καλοκαίρι του 1963 στη Θεσσαλονίκη, στάθηκε αφορμή για να επικοινωνήσουμε με τον κο Ευάγγελο Φυλακτό. Ο Ευάγγελος Φυλακτός - ιδρυτής  της καλλιτεχνικής επιχείρησης μαρμάρου με την επωνυμία "Φυλακτός" - υπήρξε στιχουργός του λαϊκού μας τραγουδιού με κάποιες αξιοσημείωτες συνεργασίες όπως αυτή με τον Θοδωρή Δερβενιώτη.

Ο κύριος Φυλακτός μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία της γνωριμίας του με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Η γνωριμία αυτή στάθηκε αφορμή να "κατέβει" στην Αθήνα και έτσι να επισκεφτεί για πρώτη φορά τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.

Εντυπωσιασμένος από τον Παρθενώνα είχε την τρελλή ιδέα να γίνει καλλιτέχνης του μαρμάρου για να συμβάλλει και αυτός στην αναβίωση της αρχαίας ελληνικής τέχνης!

Μετά από 35 χρόνια από την πρώτη εκείνη επίσκεψη του στην Ακρόπολη η αρμόδια Επιστημονική Επιτροπή της Ακρόπολης (Υ.Σ.Μ.Α.) εκτιμώντας την αγάπη και τις γνώσεις του Ευάγγελου Φυλακτού για την κλασική τέχνη και τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, αξιολογώντας και τις κατασκευαστικές του ικανότητες εμπιστεύτηκαν στην οικογενειακή επιχείρηση "ΦΥΛΑΚΤΟΣ" την επεξεργασία εννέα αράβδωτων σπονδύλων και την φιλοτέχνηση τριών τριγλύφων και δύον γείσων, σε τελική μορφή, για την αναστήλωση του Παρθενώνα.

Το μεγάλο του όνειρο έγινε πραγματικότητα. Η επιθυμία του όμως να τραγουδήσει ο Στέλιος Καζαντζίδης ένα δικό του τραγούδι δεν εκπληρώθηκε ποτέ.

Ο Γαβρήλος Κοκώνας με τον Στέλιο Καζαντζίδη

Γαβρήλος Κοκώνας, Στέλιος Καζαντζίδης και Αντώνης Πλατύς
στα Λιμενάρια Θάσου το 1983.

Σήμερα δημοσιεύουμε μια φωτογραφία που μοιράστηκε μαζί μας ο κος Γαβρήλος Κοκώνας. 

Είναι τραβηγμένη στα Λιμενάρια Θάσου το 1983. Από αριστερά εμφανίζονται ο Γαβρήλος Κοκώνας, ο Στέλιος Καζαντζίδης και ο Αντώνης Πλατύς σε ένα καϊκι.

Το τυρί... και τα τρία τέταρτα πάγος

Πηγή: Καζαντζίδης Για Πάντα (youtube)

Αν - όπως κι εμείς πιστεύουμε - είμαστε ό,τι "πράττουμε" κι όχι ό,τι "λέμε", ενδιαφέρον έχουν δύο ιστορίες που καταδεικνύουν την αντίληψη του Στέλιου Καζαντζίδη για τη δουλειά του τραγουδιστή.

Την πρώτη ιστορία την αφηγείται ο στιχουργός Πυθαγόρας Παπασταματίου, στην εκπομπή της ΕΡΤ "Λαϊκό τραγούδι" το 1975. Λέει λοιπόν: "Αυτό είναι χαρακτηριστικό του πόσο απλά βλέπει τη ζωή ο Καζαντζίδης. Η εταιρεία στην οποία ανήκει, έστειλε αντιπροσώπους της δυο-τρεις φορές εδώ και καλούσαν το καλοκαίρι τον Καζαντζίδη - ένα από τα καλοκαίρια προπέρσινο αν θυμάμαι καλά - να κάνει ένα μεγάλο δίσκο ο οποίος προβλεπόταν να κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία. Ο Καζαντζίδης δεν κατέβαινε κάτω. Μα έχω δουλειά, κτλ κτλ. Ώσπου τέλος πάντων οι αντιπροσωπείες και οι άνθρωποι που ανέβαιναν απάνω πληθύνθηκαν και αναγκάστηκε ο Καζαντζίδης να βρει τον λόγο για τον οποίο δεν κατεβαίνει κάτω". 

"Στην Ελλάς του 2000"

Το εξώφυλλο του δίσκου
"στην Ελλάς του 2000"

Το Νοέμβριο του 1995 κυκλοφορεί το άλμπουμ του Αντώνη Βαρδή με τίτλο "Στην Ελλάς του 2000". Για τον Αντώνη Βαρδή ένα όνειρο χρόνων γίνεται πραγματικότητα καθώς ο Στέλιος Καζαντζίδης μαζί με τον ίδιο και τους αδερφούς Κατσιμίχα τραγούδησαν το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου σε στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου. 

Στο σημείωμα που βρίσκεται στο ένθετο του δίσκου ο Αντώνης Βαρδής αναφέρει: "Όταν στα δεκαεφτά μου χρόνια συνειδητοποίησα ότι μπορώ να συνθέσω μια δική μου μελωδία, έγραψα το πρώτο μου τραγούδι. Θυμάμαι όμως ότι το πρώτο μου τραγούδι, φανταζόμουνα να το τραγουδάει ο Στέλιος Καζαντζίδης. 

Δεν ξέρω πώς μου προέκυψε αυτό. Ίσως επειδή από μικρό παιδί λάτρευα τη φωνή του ή ίσως ακόμη επειδή τα τραγούδια του, αντιπροσώπευαν την κοινωνική μου τάξη. Έχει μείνει ακόμη χαραγμένο στη μνήμη μου το περιεχόμενο ενός γράμματος που έστειλε από τη Γερμανία ο δεύτερος πατέρας μου, ο Παντελής, στη μητέρα μου, το οποίο γράμμα σ’ένα σημείο έλεγε: «Καλλιόπη, τώρα που θα έρθετε στη Γερμανία μην ξεχάσεις να φέρεις τα καινούργια δισκάκια του Στέλιου». 

Το γεγονός αυτό μου είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση γιατί παρ’ όλες τις δυσκολίες που είχε ο πατέρας μου, βασικό του μέλημα ήταν να αγοράσουμε τα καινούργια δισκάκια του Στέλιου Καζαντζίδη και να του τα πάμε. Τέλος, κλείνοντας τριάντα χρόνια σαν μουσικός, το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσα να πάρω, είναι ότι τραγουδάμε μαζί με το Στέλιο στο δίσκο μου. Στέλιο σ’ ευχαριστώ πολύ". 

Ο Γιώργος Κοινούσης για τον Στέλιο Καζαντζίδη

Ο Γιώργος Κοινούσης
@Φωτογραφία - Γιάννης Γκογκόπουλος 
Πηγή: www.bizznews.gr

Μπορεί ο Γιώργος Κοινούσης να έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως τραγουδιστής σημειώνοντας σημαντική επιτυχία και πωλήσεις μετα το 1970, υπήρξε ωστόσο συνθέτης και στιχουργός σημαντικών επιτυχιών αλλά και εξαιρετικός μουσικός. Μην ξεχνάμε ότι συμμετείχε ως ακορντεονίστας σε πάρα πολλές ηχογραφήσεις μέχρι το 1966. Και καθώς - όπως ο ίδιος λέει - το τραγούδι κάνει τον τραγουδιστή, αυτή του η ιδιότητα, του δημιουργού δηλαδή, πρέπει να τονιστεί.

Συνεργάστηκε με πολλούς σημαντικούς τραγουδιστές στη δισκογραφία αλλά και στα κέντρα της εποχής. Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Πόλυ Πάνου, Γιώτα Λύδια, Πάνος Γαβαλάς, Μιχάλης Μενιδιάτης, Δημήτρης Μητροπάνος, Γιάννης Ντουνιάς, Γιάννης Πουλόπουλος, Καίτη Γκρέυ, Βίκυ Μοσχολιού, η Δούκισσα βέβαια που σημάδεψε με την ερμηνεία της την γνωστότερη ίσως επιτυχία του, ως δημιουργού, το "Άνθρωποι είμαστε"...   

Συνεργάστηκε και με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Παιδί ακόμα, ευτύχησε να βρεθεί στο συγκρότημά του ως ακορντεονίστας. Δυστύχησε ωστόσο, καθώς λέει ο ίδιος, να μην τραγουδήθεί κάποιο δικό του τραγούδι από τον Στέλιο Καζαντζίδη. 

Όπως και ο Καζαντζίδης έτσι και ο Γιώργος Κοινούσης δεν άντεξε τη βρoμιά του επαγγέλματος, αποχώρησε οριστικά από τη νύχτα το 1989 και πλέον ζει ήσυχα στο σπίτι του στο Λαγονήσι. Mε αφορμή τη γνωριμία του και τη συνεργασία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη, επικοινωνήσαμε μαζί του. 

Ο Γιώργος Κοινούσης δέχθηκε το κάλεσμά μας και με απλότητα, αγάπη και χωρίς ίχνος έπαρσης μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία του. Τον ευχαριστούμε πάρα πολύ και του ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας να είναι γερός, να παραμείνει θετικός προς τη ζωή και να μας γεμίζει αισιοδοξία για το μέλλον. 

Ο Λάκης Ξανθόπουλος για τον Στέλιο Καζαντζίδη (Μέρος δεύτερο)

Νίκος Πετσάνης, Νίκος και Λάκης Ξανθόπουλος στην "Μπαρμπαρέλα".
Θεσσαλονίκη 1970 

Ο Λάκης Ξανθόπουλος γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε σχέδιο - ως

διακοσμητής - στη Σχολή Δημητρέλη. Στο πρώτο μέρος της δημοσίευσης, μας παρουσίασε πορτέτα του Στέλιου Καζαντζίδη που ο ίδιος πυρογράφησε και μοιράστηκε μαζί μας λεπτομέρειες κάνοντας μια πλήρη εισαγωγή στην τεχνη της πυρογραφίας 

Ο Λάκης Ξανθόπουλος - ξάδερφος το γνωστού ηθοποιού Νίκου Ξανθόπουλου - υπήρξε παράλληλα και επαγγελματίας λαϊκός τραγουδιστής από τις αρχές της δεκαετίας του 60’ μέχρι το 1974, με συνεργασίες και εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. 

Στο κείμενο που ακολουθεί και που ο ίδιος μοιράστηκε μαζί μας, ο Λάκης Ξανθόπουλος καταθέτει τη γνώμη του για τον Στέλιο Καζαντζίδη.

Θα παρακολουθήσουμε το φαινόμενο Καζαντζίδη μέσα από την εμπειρία ενός τραγουδιστή που υπηρέτησε πιστά - και συνεχίζει να υπηρετεί και σήμερα σε λαϊκά στέκια της συμπρωτεύουσας - το λαϊκό τραγούδι.

Έχει ενδιαφέρον λοιπόν, να δούμε ποιά ήταν η επιδραση του Στέλιου Καζαντζίδη σε έναν νέο τραγουδιστή της εποχής αλλά και πώς αντιμέτώπιστηκε το ρεπερτόριο του Καζαντζίδη και ο ίδιος ο Λάκης Ξανθόπουλος ως ένας υπηρέτης του, σε χώρους "αφιλόξενους" για τον Καζαντζίδη και το λαϊκό τραγούδι.

Καζαντζίδης - Μαρινέλλα: "Η μεγάλη συνάντηση" και ένας άγνωστος δίσκος

Στέλιος Καζαντζίδης και Μαρινέλλα

Καζαντζίδης - Μαρινέλλα. Το πιο δημοφιλές κάποτε ζευγάρι του λαϊκού τραγουδιού, ξανάσμιξαν για έναν δίσκο που θα κυκλοφορήσει στα μέσα της ερχόμενης εβδομάδας, λίγο πριν από το Πάσχα και θα αποτελέσει ασφαλώς το γεγονός της χρονιάς στο τραγούδι. 

Συνθέτης των τραγουδιών, ο πάλαι ποτέ συνεργάτης του Στέλιου Καζαντζίδη και εχθρός του τα τελευταία χρόνια Χρήστος Νικολόπουλος, ο οποίος συμμετέχει και ως μουσικός με το μπουζούκι του. 

Τίτλος του δίσκου "η μεγάλη συνάντηση". Έτσι με έναν δίσκο έχουμε μια αναπάντεχη "συνάντηση κορυφής", η οποία δεν είναι άσχετη προς το όλο κλίμα της συμφιλίωσης και της ομοψυχίας που κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό στο χώρο του τραγουδιού, κορυφαία εκδήλωση του οποίου υπήρξε η προχτεσινή διακήρυξη ομόνοιας και συνεργασίας μεταξύ των σωματείων δημιουργών - εκτελεστών. 

Ο δίσκος που ετοιμάστηκε με πλήρη μυστικότητα ώστε να μη διαρρεύσει (λέγεται ότι ο Στέλιος δεν το είπε ούτε καν στη μάνα του, την κυρά Γεσθημανή) αποφασιστηκε και ηχογραφήθηκε "κεκλεισμένων των θυρών" σε χρόνο ρεκόρ, μόλις ο Καζαντζίδης αποδεσμεύτηκε από τη δισκογραφική εταιρεία "Μίνως" στην οποία ανήκε και προσχώρησε (έναντι αδρού τιμήματος) στην "Πόλυγκραμ", με την οποία συνεργαζόταν ως προχτές η Μαρινέλλα. 

Ήδη χτεσινό δελτίο τύπου της "Μίνως" μετά φωτογραφίας, μας πληροφορεί ότι η τραγουδίστρια υπέγραψε συμβόλαιο και ανήκει στο δυναμικό της. Πρόλαβε όμως πριν να ολοκληρώσει το δίσκο με τον Καζαντζίδη. 

Ο Γιάννης Ευθυμίου με τον Στέλιο Καζαντζίδη στα 1998

Γιάννης Ευθυμίου και Στέλιος Καζαντζίδης στο Παλαιό Φάληρο το 1998

Ο Γιάννης Ευθυμίου, γνωστός δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός, είναι φίλος και υποστηρικτής της προσπάθειάς μας από το 2008. 

Είναι ένας άνθρωπος καθαρός και ευθύς, που χρόνια τώρα στηρίζει έμπρακτα το λαϊκό τραγούδι. Με παρουσία από το 1973 στα ερτζιανά, ο Γιάννης Ευθυμίου συνεχίζει ακάθεκτος σε "Λαϊκά Μονοπάτια" από το 1ο πρόγραμμα της Ελληνική Ραδιοφωνίας. Σήμερα δημοσιεύουμε μια φωτογραφία που μοιράστηκε μαζί μας. 

Στη φωτογραφία που τραβήχτηκε το Νοέμβριο του 1998 ο Γιάννης Ευθυμίου και ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι μαζί σε ένα σκάφος στο Παλαιό Φάληρο. Παρών στη συνάντηση τους ήταν και ο Πάνος Γεραμάνης ο οποίος υπήρξε φίλος αλλά και “μέντορας” του Γιάννη Ευθυμίου καθώς τον βοήθησε πολύ στο ξεκίνημά του στην Αθήνα.

Ο Λάκης Ξανθόπουλος για τον Στέλιο Καζαντζίδη (Μέρος πρώτο)

Πορτρέτο του Στέλιου Καζαντζίδη
σε ξύλο από τον Λάκη Ξανθόπουλο
(Πυρογραφία)

Ο Λάκης Ξανθόπουλος γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε σχέδιο - ως διακοσμητής - στη Σχολή Δημητρέλη. 

Συνάντησε την ιδιαίτερη καλλιτεχνική του κλίση στη βυζαντινή εικονογραφία και αργότερα - στη δεκαετία του '90 - στην πυρογραφία. Η πυρογραφία είναι μέθοδος διακόσμησης επιφανειών, με χάραξη με πυρωμένη μεταλλική ακίδα. 

Όπως μας λέει ο ίδιος, "η πυρογραφία είναι μία μορφή τέχνης που στην πρακτική της εφαρμογή, παρουσιάζει πολλές δυσκολίες με κυριότερη την αποφυγή λάθους, γιατί ό,τι καίγεται δεν επανέρχεται στην αρχική του μορφή και το λάθος δεν διορθώνεται. Λάθος ίσον πέταμα... και πάλι από την αρχή". 

Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό (Οξφόρδη, Λονδίνο, Ντουμπάι). Ο ίδιος προσπαθεί να μεταδώσει τη γνώση της τεχνικής από την εμπειρία του, παραδίδοντας μαθήματα και σεμινάρια σε Ελλάδα και Κύπρο.

Ανάμεσα στις θεματικές που τον έχουν απασχολήσει είναι και τα πορτρέτα λαϊκών καλλιτεχνών της ελληνικής μουσικής παράδοσης. 

"Δεν φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίει…"

Το εξώφυλλο του βιβλίου
του Θανάση Λάλα

Πάνε λίγες μέρες που κυκλοφόρησε το βιβλίο του Θανάση Λάλα για τον Στέλιο Καζαντζίδη με τίτλο "Θηρίο Ανήμερο" από τις εκδόσεις Αρμός. 

Σχεδόν όλα τα βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει για τον Στέλιο Καζαντζίδη είναι - κατά τη γνώμη μας - ανεπαρκή και πρόχειρα. Βιάστηκαν βλέπετε πολλοί στο παρελθόν να καταγράψουν την "ιστορία" κάνοντας παράλληλα την όποια καριέρα τους. 

Βέβαια, μετά το βιολογικό τέλος του Στέλιου Καζαντζίδη το κακό έχει παραγίνει. Κολάζ, φαντασιακές ιστορίες και συνομιλίες, πλαστές φωτογραφίες, ατεκμηρίωτο υλικό… 

Κι όλα αυτά με την υποστήριξη πάντα των ημετέρων που κατέχουν θέσεις επικοινωνιακής ισχύος. Βλέπετε το κονφόρμ, το "όλοι μαζί" δουλεύει πάντα όταν πρέπει. 

Δυστυχώς το καινούριο βιβλίο του Θανάση Λάλα δεν αποτελεί εξαίρεση.

Πρόκειται για ένα ογκώδες έργο 500 περίπου σελίδων. Στον πρόλογο του βιβλίου διαβάζουμε: "Ο Στέλιος Καζαντζίδης που είναι κλεισμένος υπό μορφή αυτοβιογραφικών διαλόγων μέσα σε αυτό το βιβλίο είναι ένας “άλλος” Καζαντζίδης". 

Χάρης και Τούλα Μοσχοπούλου με το ζεύγος Καζαντζίδη

Χάρης και Τούλα Μοσχοπούλου με το ζεύγος Καζαντζίδη.
Αγιος Κωνσταντίνος δεκαετία '80

Με τη δημοσίευση αυτή, εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη στο stelioskazantzidis.blogspot.com. Είναι η στήλη "Φωτογραφίες". Θα αρχίσουμε λοιπόν, να δημοσιεύουμε σειρά φωτογραφιών που έχουμε στο αρχείο μας ή που μας στέλνουν οι αναγνώστες μας.

Καλούμε όλους τους φίλους και αναγνώστες της σελίδας μας να μας στείλουν τις δικές τους
φωτογραφίες με τον Στέλιο Καζαντζίδη μαζί με μια ιστορία, σημειώνοντας τον τόπο, τον χρόνο και τα πρόσωπα που εμφανίζονται σε αυτές.

Γιώργος Αλεξάτος: Ο Στέλιος Καζαντζίδης και η ελληνική μεταπολεμική πραγματικότητα

Ο Γιώργος Αλεξάτος

Ο Γιώργος Αλεξάτος γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας το 1956. 

Εργάστηκε ως οικοδόμος και κατόπιν ως δημοσιογράφος. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την κοινωνική ιστορία της εργατικής τάξης και του εργατικού κινήματος της Ελλάδας. 

Μοιράστηκε μαζί μας το κείμενο που δημοσιεύουμε σήμερα και τον ευχαριστούμε για αυτό.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε το 2004 και δημοσιεύτηκε τον επόμενο χρόνο στο περιοδικό "Λαϊκό Τραγούδι" και στο βιβλίο "Στέλιος Καζαντζίδης. Αφιέρωμα" σε επιμέλεια του Θωμά Κοροβίνη που κυκλοφόρσε από τις εκδόσεις "Οδός Πανός".

Πρόκειται για ένα "πυκνό" - κυρίως σε ότι αφορά στην περιγραφή μιας περιόδου που για πολλούς "ζεί" ακόμα μέσα μας - κείμενο και το βρίσκουμε πολύ ενδιαφέρον. Τα συμπεράσματα δε στα οποία καταλήγει, μας βρίσκουν σύμφωνους.

Στέλιος Καζαντζίδης - Γιώργος Παπασιδέρης. H άγνωστη συνάντηση δύο θρύλων

Από αριστερά προς τα δεξιά: Παναγιώτης Σαρίκας (βιολί), Βασίλης Σαλέας (κλαρίνο),
Γιώργος Παπασιδέρης (κιθάρα), Νίκος Σαραγούδας (κιθάρα).

Πηγή: Γιώργος Παπασιδέρης

Του Γιάννη Μπεκιάρη

Ο Γιώργος Παπαϊσιδώρου ή Παπασιδέρης (αλλά και Παπασίδερης για τους Σαλαμινιούς) είναι μια θρυλική μορφή για το ελληνικό τραγούδι. Είναι ίσως ο κορυφαίος του παραδοσιακού τραγουδιού και σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές όλων των εποχών. 

Γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1902 στην Σαλαμίνα. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1977 - ανήμερα του Σταυρού - τραγούδησε για τελευταία φορά στα Τρίκαλα Κορινθίας στο πανηγύρι. Ανήμερα του Σταυρού το 2001, πέθανε και ο Στέλιος Καζαντζίδης. 

Το 1928 ηχογράφησε τα πρώτα του τραγούδια. Ήταν δύο αμανέδες, το "Έχω πολλά παράπονα/Σαμπάχ Μανές" και το "Ωσάν το νεκρικό κερί/Του φθισικού μανές". Για περίπου μισό αιώνα, μέχρι και που έφυγε από τη ζωή στις 8 Οκτωβρίου του 1977, υπηρέτησε πιστά την ελληνική παραδοσιακή μουσική, ειδικά σε μια εποχή που το τραγούδι άρχισε σιγά σιγά να αλλάζει, να τυποποιείται και να μεταφέρεται όλο και εγγύτερα στα αστικά κέντρα, ειδικότερα μετά το 1950 οπότε και παρατηρείται το φαινόμενο της έντονης εσωτερικής μετανάστευσης στον Ελλαδικό χώρο. 

Τα πράγματα είναι σοβαρά και τα κάνουν αστεία

Αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη στην εκπομπή "Στην υγειά μας"

Όταν πριν κάποιους μήνες αποφασίσαμε να συνεχίσουμε αυτό που αρχίσαμε το 2008, δηλαδή την προβολή του έργου και της διαχρονικότητας του Στέλιου Καζαντζίδη, πήραμε και μια άλλη απόφαση.

Αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε κυρίως στο έργο του Καζαντζίδη και να αφήσουμε κατά μέρος τις κρίσεις και επικρίσεις και την όποια κατάθεση γνώμης. Όχι πως θέλουμε να κάνουμε δημόσιες σχέσεις αλλά με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον κρίνουμε πως είναι άδικο και σίγουρα όχι πρέπον να καταθέτουμε τη δική μας γνώμη στο όνομα του Στέλιου Καζαντζίδη. Παρόλα αυτά, τα γεγονότα δεν μας αφήνουν να “αγιάσουμε”.