"Στην Ελλάς του 2000"

Το εξώφυλλο του δίσκου
"στην Ελλάς του 2000"

Το Νοέμβριο του 1995 κυκλοφορεί το άλμπουμ του Αντώνη Βαρδή με τίτλο "Στην Ελλάς του 2000". Για τον Αντώνη Βαρδή ένα όνειρο χρόνων γίνεται πραγματικότητα καθώς ο Στέλιος Καζαντζίδης μαζί με τον ίδιο και τους αδερφούς Κατσιμίχα τραγούδησαν το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου σε στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου. 

Στο σημείωμα που βρίσκεται στο ένθετο του δίσκου ο Αντώνης Βαρδής αναφέρει: "Όταν στα δεκαεφτά μου χρόνια συνειδητοποίησα ότι μπορώ να συνθέσω μια δική μου μελωδία, έγραψα το πρώτο μου τραγούδι. Θυμάμαι όμως ότι το πρώτο μου τραγούδι, φανταζόμουνα να το τραγουδάει ο Στέλιος Καζαντζίδης. 

Δεν ξέρω πώς μου προέκυψε αυτό. Ίσως επειδή από μικρό παιδί λάτρευα τη φωνή του ή ίσως ακόμη επειδή τα τραγούδια του, αντιπροσώπευαν την κοινωνική μου τάξη. Έχει μείνει ακόμη χαραγμένο στη μνήμη μου το περιεχόμενο ενός γράμματος που έστειλε από τη Γερμανία ο δεύτερος πατέρας μου, ο Παντελής, στη μητέρα μου, το οποίο γράμμα σ’ένα σημείο έλεγε: «Καλλιόπη, τώρα που θα έρθετε στη Γερμανία μην ξεχάσεις να φέρεις τα καινούργια δισκάκια του Στέλιου». 

Το γεγονός αυτό μου είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση γιατί παρ’ όλες τις δυσκολίες που είχε ο πατέρας μου, βασικό του μέλημα ήταν να αγοράσουμε τα καινούργια δισκάκια του Στέλιου Καζαντζίδη και να του τα πάμε. Τέλος, κλείνοντας τριάντα χρόνια σαν μουσικός, το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσα να πάρω, είναι ότι τραγουδάμε μαζί με το Στέλιο στο δίσκο μου. Στέλιο σ’ ευχαριστώ πολύ". 

Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Warner Music και σημείωσε εμπορική επιτυχία καθώς επίσημα ξεπέρασε τις 54.000 πωλήσεις αγγίζοντας τα όρια του Πλατινένιου δίσκου. Θυμίζουμε ότι το 1995 τα όρια του Χρυσού και Πλατινένιου δίσκου ήταν 30.000 και 60.000 αντίστοιχα. 

Ο Αντώνης Βαρδής θα πει στον Αιμίλιο Λιάτσο σχετικά με την συνεργασία αυτή, στην εκπομπή "MΑΖΙ" του Mega: "Αυτό που περίμενα, που ήταν όνειρό μου, ήταν να ακούσω ένα τραγούδι μου από τη φωνή του Στέλιου του Καζαντζίδη. Μετά από υπομονή περίπου 30 ετών - 30 χρόνια πριν έκανα όνειρα όταν έγραφα τα πρώτα μου τραγούδια κι έλεγα άραγε τώρα που μπαίνω σιγά-σιγά στον χώρο αυτό, θα τραγουδηθώ από τον Καζαντζίδη; Έστω ένα τραγούδι. Η χαρά ήταν πολύ μεγάλη γιατί δεν τραγούδησε τελικά απλά ένα τραγούδι δικό μου, αλλά τραγουδήσαμε και μαζί. 

Το “Στην Ελλάς του 2000” ήταν μια πολύ σπουδαία στιγμή. Το περίμενα πολλά χρόνια. Τον ευχαριστώ για άλλη μια φορά. Με έκανε πάρα πολύ ευτυχισμένο με αυτή τη συνεργασία. Είναι σαν να έκανα 10 δίσκους με τον Στέλιο. Και βέβαια μου έκανε κι πολύ καλό γιατί πολλοί άνθρωποι που λατρεύουν τον Στέλιο τον Καζαντζίδη με πήρανε πιο σοβαρά. Είναι ένας άλλος κόσμος, πιο λαϊκός. Όταν είπε κολακευτικά λόγια για μένα, ο κόσμος με πρόσεξε πιο πολύ".

Πράγματι ο Στέλιος Καζαντζίδης σε συνέντευξή στον Παύλο Τσίμα για την τηλεόραση του ΣΚΑΙ το 1993 είχε μιλήσει με κολακευτικά λόγια για τον Αντώνη Βαρδή. Είπε τότε: "Αυτός που μ’ αρέσει πάρα πολύ που είναι και σπουδαίος ερμηνευτής, μη σας φανεί παράξενο, είναι ο Αντώνης ο Βαρδής. Πάρα πολύ ωραίος καλλιτέχνης και σπουδαίος τραγουδιστής. Δεν αφήνει λεπτομέρεια στο τραγούδι. Η φωνή του κλείνει όλο το φάσμα του τραγουδιού. Χορταστικός. Για όσους ξέρουν από τραγούδι".

Ο Αντώνης Βαρδής συνεχίζει: "Μετά από μια προσπάθεια να τον βρω μέσω κάποιων άλλων, του είπα κύριε Καζαντζίδη έχω γράψει ένα τραγούδι το οποίο θα ήθελα να το τραγουδήσουμε μαζί με τον Πάνο και τον Χάρη Κατσιμίχα. Μου λέει είμαι πολύ περίεργος, θέλω να το ακούσω αυτό το τραγούδι. Πήγα στον Άγιο Κωνσταντίνο, εκει που μένει και ψαρεύει, τον βρήκα - μου είχε πει πως θα πάω - του έβαλα το κομμάτι να το ακούσει σε μια κασέτα. Μου είπε θα μου απαντήσει σε μια εβδομάδα. 

Εν τω μεταξύ εγώ το ηχογράφησα το τραγούδι στο στούντιο. Δεν έπαιρνα τηλέφωνο, ούτε εκείνος με είχε πάρει. Σκέφτηκα ότι θα ντρέπεται να μου πει ότι δεν θέλει να το τραγουδήσει. Ο γιός μου ο Γιάννης μου είπε, πάρτον ένα τηλέφωνο να μάθεις τουλάχιστον αν ναι ή όχι. Με έσπρωξε δηλαδή ο Γιάννης. Τον πήρα λοιπόν τηλέφωνο και μου λέει που είσαι Αντώνη μου; Γιατί χάθηκες; (γέλια). Ήταν μεγάλη χαρά για μένα! 

Από τότε έχω επιχειρήσει μερικές φορές να τον πάρω τηλέφωνο στη γιορτή του. Ο Στέλιος ο Καζαντζίδης έχει επιλέξει μια πολύ πιο μοναχική ζωή και τη σέβομαι. Σέβομαι τον τρόπο που ζει κι έτσι δεν τον ενόχλησα. Απλά μερικές φορές όταν ήξερα ότι κάποιοι πολύ κολλητοί του φίλοι θα του μεταφέρουν τα χαιρετίσματά, του τα έστελνα. Ήξερα ότι αυτό φτάνει. Κάπως έτσι επικοινωνούμε με τον Στέλιο."  

Η πρώτη συνεργασία τους βέβαια ήταν χρόνια πριν, το 1969, όταν ο Αντώνης Βαρδής έπαιξε κιθάρα σε δύο τραγούδια, που τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Ήταν τα "Κι οι άντρες κλαίνε" και "Θα κόψω το τηλέφωνο" σε μουσική του  Βασίλη Βασιλειάδη και στίχους του Πυθαγόρα. 

Πίσω στη δισκογραφική συνεργασία του 1995, τώρα. Η εμπειρία ήταν μοναδική και για τους άλλους συντελεστές του δίσκου, που έχουν τη δική τους ιστορία να αφηγηθούν. 

Ο στιχουργός Σαράντης Αλλιβιζάτος

Ο στιχουργός Σαράντης Αλιβιζάτος αναφέρει σε συνέντευξή του στον Κωνσταντίνο Παυλικιάνη και το MusicHeaver : "Αυτό ήταν ένα στοίχημα για μένα. Γιατί όταν ο Αντώνης μου ζήτησε στίχο, και μάλιστα που να δένει αυτό το τρίο (Καζαντζίδης-Κατσιμίχα-Βαρδής), η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα. Ο Αντώνης μου είπε, κέντησέ το. Μπορείς να το φτιάξεις. 

 Και ταλαιπωρήθηκα αρκετά για να γράψω αυτό το τραγούδι. Με παίδεψε 20 μέρες τουλάχιστον. Γραφόταν ο στίχος αλλά ο Αντώνης μου είχε δώσει και μουσικά μέρη, που σε κάποιο βαθμό μπορούσαν να αλλοιωθούν. Είχα κατά κάποιο τρόπο το μουσικό μέρος αλλά είχα και αρκετή ελευθερία ν’ αλλάξουμε κάτι. Και γι’ αυτό δεν είναι έμμετρο εντελώς. Η μελωδία δεν είναι μετρημένη στην κλασική φόρμα. 

Κουράστηκα αλλά δικαιωθήκαμε. Βγήκε κάτι πολύ όμορφο. Όταν το άκουσα την πρώτη φορά είπα «μπράβο» στον Αντώνη. Τρελάθηκα με τον Στέλιο και την ερμηνεία του στο κομμάτι. Όντως ο Αντώνης είχε κάνει πολύ πετυχημένες μελωδίες για να δέσει αυτό το τρίο και, εντάξει, είπα κι ένα μπράβο και σε μένα!" 

Το "Στην Ελλάς του 2000", δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Αντώνης Βαρδής ως συνθέτης και ο Σαράντης Αλιβιζάτος ως στιχουργός συνεργαστηκαν με αφορμή ή αναφορά τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ήταν πάλι το 1980 στον δίσκο "Ξημερώνει", στο τραγούδι "Παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς" που τραγούδησε η Χαρούλα Αλεξίου. Το ρεφρεν του τραγουδιού έχει τον εξής στίχο: "Παιδιά κι εμείς της προσφυγιάς με τον καημό στολίδι, όλη η περιουσία μας σκοποί του Καζαντζίδη". 

Το τραγούδι "Στην Ελλάς του 2000" σημάδεψε τη δεκαετία του ‘90 για όλους του λάτρεις του Στέλιου Καζαντζίδη και ειδικά τους νεότερους θαυμαστές τους. Ο Αντώνης Βαρδής πέτυχε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα αναδεικνύοντας το μεγαλείο του Στέλιου Καζαντζίδη με τρόπο καθόλου αναχρονιστικό. Ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγούδησε πλάι σε τραγουδιστές επόμενης γενιάς. 

Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

Ο Πάνος Κατσιμίχας μιλώντας στον Κώστα Μπαλαχούτη για το περιοδικό Όγδοο θα αναφέρει το 2015: "Τον Καζαντζίδη τον είδα για πρώτη φορά στο στούντιο του κ. Σμυρναίου*, εκεί στο αδιέξοδο στενάκι στην Πατησίων πίσω από τη ΓΣΕΕ, δε θυμάμαι πώς το λέγανε… Μπήκαμε μέσα κατά τις 7.30 το απόγευμα. Στο κοντρόλ ρουμ είχε μισοσκόταδο κι εκείνος καθόταν στην άκρη άκρη ενός μεγάλου τριθέσιου καναπέ και κάπνιζε. Ήταν μόνος του, οι ηχολήπτες κι ο Αντώνης ο Βαρδής ήταν μέσα στην αίθουσα και κάτι φτιάχνανε. Μέσα στα 5 λεπτά που μείναμε μόνοι μας, εγώ ο Χάρης κι αυτός, μας είπε με θαυμάσια ελληνικά ένα σωρό πράγματα. Είπε λίγα λόγια, αλλά είπε πολλά. 

Είπε ότι του αρέσουμε, γιατί «τα τραγούδια σας έχουν νταλκά, διαφορετικό βέβαια από το δικό μου, αλλά ο νταλκάς είναι νταλκάς». Μας είπε ότι τη δεκαετία του`60 που τραγούδαγε ακόμα στα μαγαζιά, γνώριζε έναν Γιάννη Κατσιμίχα, δεύτερο ξάδερφο του πατέρα μας κλπ. κλπ. 

Αργότερα έμαθα από το Χρήστο το Νικολόπουλο και άλλους, ότι αυτός ο θείος, που εμείς τον είχαμε δει ως παιδιά μονάχα μια φορά στη ζωή μας, ήταν βαρύμαγκας, μπράβος της νύχτας και τραγουδιστής… Είχε τραγουδήσει το «Κόκκινα τριαντάφυλλα κι αγάπες θα σου φέρω» ή το είχε γράψει; Δεν είμαι σίγουρος… 

Σε λίγο μπήκαμε μέσα να τραγουδήσουμε. Κάθισε ήρεμος πίσω από την κονσόλα και μας άκουγε προσεκτικά. Ευτυχώς, εκείνη τη στιγμή, κάναμε το παλιό μας κόλπο και ευτυχώς έπιασε. Κουρδίσαμε οι δίδυμοι με τα μάτια και το είπαμε το τραγούδι μια φορά και τέλος. Ε, τι διάολο… το Στελάρα είχαμε μπροστά μας. Έπρεπε να το πούμε το τραγούδι μια κι έξω, αλά παλιά… Κι έτσι το είπαμε, μονορούφι. Του άρεσε αυτό, το χάρηκε και μας το είπε. Έπειτα, αφού μας κάλεσε στον Αγ. Κωνσταντίνο για «ψαράκι», έφυγε ήρεμα, σαν άρχοντας. Δεν τον ξαναείδαμε ποτέ, γιατί ντραπήκαμε να πάμε στον Αγ. Κωνσταντίνο και δυστυχώς μετά από λίγο καιρό άρχισαν τα προβλήματα με την υγεία του και διάφορα άλλα… και «έφυγε» ο Στέλιος για πάντα. 

Αυτό που θυμάμαι πάντα, ήταν τα μάτια του, δυο μεγάλα έντονα μάτια, με μεγάλους μαύρους κύκλους. Αυτός ο άνθρωπος μου άφησε την εντύπωση, ενός ανθρώπου που είναι βαθιά ταγμένος σε κάτι, κάποιου που έχει πάρει μια βαριά απόφαση και την τηρεί με κάθε κόστος. Είχε πάνω του κάτι απίστευτα μειλίχιο σε συνδυασμό με μια παράξενη αυστηρότητα… Όχι όμως αυστηρότητα απέναντι σ’ εμάς, αλλά αυστηρότητα απέναντι στον εαυτό του. Έτσι ακριβώς ήταν κι ο Μπομπ Ντύλαν, που τον γνώρισα από κοντά όταν παίξαμε support στις δύο συναυλίες του στο Λυκαβηττό, τον Ιούνιο του '92. Ο Στέλιος ο Καζαντζίδης μου άφησε την εντύπωση του μάγκα, που τον ύμνησαν τα ρεμπέτικα τραγούδια. Όχι όμως σε στυλ «μαγκίτης» κι αλανιάρης. Μάγκας, κύριος. Ένας κύριος." 

Οι νεότεροι λοιπόν, ακούσανε τον Καζαντζίδη πλάι σε τραγουδιστές της γενιάς τους. Η σύγκριση με τον Στέλιο Καζαντζίδη ήταν αναπόφευκτη. Ο Αντώνης Βαρδής στην εκπομπή "Κόκκινη κάρτα" και τον παρουσιαστή Γιώργο Παπαδάκη το Νοέμβριο του 1995 ενίσχυσε την μυθοπλασία γύρω από το φαινόμενο Καζαντζίδη λέγοντας πως στο στούντιο δεν μπορούσαν να μαζέψουν τη φωνή του! 

Υπερβολικά ή όχι, τα λόγια αυτά του Αντώνη Βαρδή - που έκτοτε δανείστηκαν πολλοί και έπλασαν τις δικές τους ιστορίες - είναι σίγουρο πως ενίσχυσαν και ταξίδεψαν τον μύθο του Καζαντζίδη ακόμα περισσότερο. 

* Πρόκειται για το studio POLYSOUND 

Διαβάστε ακόμη: 

• Ο Στέλιος Καζαντζίδης, οι "Άπονες Έξουσίες" και ο... πόλεμος με την Τουρκία!
  
• Το τραγούδι του Πάνου Κατσιμίχα που δεν ηχογράφησε τελικά ο Καζαντζίδης