Το τραγούδι του Πάνου Κατσιμίχα που δεν ηχογράφησε τελικά ο Καζαντζίδης

Πάνος και Χάρης Κατσιμίχας

Το 1984 ο Λεωνίδας Βελής κυκλοφορεί τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Λεωνίδας Βελής". Είχε προηγηθεί ο δίσκος "Πρώτη γνωριμία" με επανεκτελέσεις τραγουδιών του Άκη Πάνου, με τον οποίο ο Λεωνίδας Βελής ουσιαστικά συστήθηκε στο κοινό. 

Είναι η εποχή που ο Στέλιος Καζαντζίδης απέχει από τη δισκογραφία - λόγω της γνωστής διαμάχης του με την ΜΙΝΟΣ - και ο Λεωνίδας Βελής είναι ένας υποψήφιος "διάδοχός" του.

Στον δεύτερό δίσκο, λοιπόν, του Λεωνίδα Βελή, συμπεριλήφθηκε το τραγούδι "Μείνε όπως ήσουνα" σε μουσική και στίχους του Πάνου Κατσιμίχα. Το τραγούδι αυτό κατά την ομολογία του ίδιου του δημιουργού είχε γραφτεί για τη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη.

Ο ίδιος ο Πάνος Κατσιμίχας, σε συνέντευξη στον Κώστα Μπαλαχούτη για το περιοδικό ogdoo, θα αναφέρει σχετικά: "Είχα γράψει κάποτε ένα τραγούδι για το Στέλιο. Ήταν κάπου εκεί γύρω στα 1980, και το έγραψα, έχοντας αποκλειστικά και μόνο τη δική του φωνή στο μυαλό μου. Το είχα στο συρτάρι, γιατί δεν ήμουν ακόμα στη δισκογραφία, δε γνώριζα κανέναν και φυσικά ούτε τον ίδιον τον Καζαντζίδη… 

Ένα χρόνο αργότερα, ο Μανώλης ο Ρασούλης, έκανε στην ΕΜΙ, την παραγωγή του πρώτου δίσκου του Λεωνίδα Βελή. Μάζευε τραγούδια κι επειδή ήξερε, ότι που και που έγραφα κάτι ζεϊμπεκάρες ξεγυρισμένες, μου λέει: «μπας κι έχεις κανένα τραγούδι για το Βελή;» Του έδωσα την κασέτα, ένα Σάββατο απόγευμα, (ήταν Οκτώβριος, ένα μήνα μετά τους μουσικούς Αγώνες της Κέρκυρας) και δύο μήνες μετά μου τηλεφωνεί ο Μανώλης ο Ρασούλης και μου λέει, είμαστε στο στούντιο, ξεκινάμε να γράφουμε το τραγούδι σου. Το στούντιο ήταν στη Ριζούπολη, στα ιστορικά old time classics studios της ΕΜΙ. Τώρα θα σου πω μια πολύτιμη για μένα ανάμνηση, που δεν την έχω πει σε κανέναν πουθενά. Πήγα στο στούντιο λοιπόν, μόλις είχε τελειώσει ο Βελής το τραγούδισμά του. Κάτσε μου λέει ο Μανώλης, να το ακούσεις. Και δίπλα μου, κρατώντας την κιθάρα στα γόνατα, καθόταν ποιος; 

Ο Αντώνης ο Βαρδής που ήταν ο μαέστρος της ορχήστρας και ενορχηστρωτής όλου του δίσκου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν τον είχα ξαναδεί τον Αντώνη ποτέ. Μου λέει λοιπόν, άκουσα στο demo, στην κασέτα που μου έδωσε ο Ρασούλης, που το τραγουδάς με μια κιθάρα και μια φωνή και είμαι σίγουρος ότι εσύ είσαι αυτός που τραγούδησε στην Κέρκυρα πριν ένα μήνα, αυτό το τραγούδι με τη χυλόπιτα. Εννοούσε το «Μια βραδιά στο Λούκι». Δεν το είχε δει στην τηλεόραση, είχε ακούσει όλη τη βραδιά στο ραδιόφωνο και δεν με ήξερε φατσικά, αλλά αναγνώρισε ο μπαγάσας τη φωνή. Ναι του λέω, εγώ ήμουν. Ωραίο τραγούδι μου λέει, και ωραίο κι αυτό που έγραψες για το Βελή. Και με ρωτάει, πώς έγραψες εσύ λαϊκό τραγούδι, από πού τα ξέρεις εσύ τα λαϊκά; Μου φαίνεσαι από άλλη «γειτονιά». Του λέω, δηλαδή; Δηλαδή, μου λέει, να, μαλλιάς, ροκάς, τι σχέση έχεις εσύ με το λαϊκό τραγούδι; Σκέφτηκα για μια στιγμή και του λέω: Είμαι από το Μπραχάμι… Ααα… μου λέει, κατάλαβα. Και είχε όντως καταλάβει. 

Από τότε γίναμε φίλοι. Τραγουδήσαμε μετά από 6-7 χρόνια μαζί στη Συγγρού, στο μαγαζί Λεωφόρος, και τραγουδήσαμε μαζί του, το υπέροχο τραγούδι που είχε γράψει κοστούμι για τους Κατσιμιχαίους, το Μαχαιρίτσα κι εκείνον… Στίχοι Κώστας Τριπολίτης, «Σχήμα λόγου» (συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα). Το τραγούδι που είχα γράψει για τον Στελάρα και τελικά το τραγούδησε ο Λεωνίδας Βελής, είναι το «Μείνε όπως ήσουνα τότε»".


Διαβάστε ακόμη:

• Ποιά μεγάλη επιτυχία του Πασχάλη Τερζή προοριζόταν για τον Καζαντζίδη;