 |
| Δήμος, Θόδωρος και Γιώργος στα Ηλιοβασιλέματα της παραλίας, στο Ελληνικό(1962) |
Κοινό τους στοιχείο; Η λαϊκή τους καταγωγή. Ο Θόδωρος Καλπαξίδης ήταν τορναδόρος, ο Δήμος Αμπατζόγλου ζαχαροπλάστης και ο Γιώργος Προβιάς μπετατζής.
Όλα ξεκίνησαν το 1959, στο Αιγάλεω, στο μαγαζί όπου εμφανιζόταν ο Ζαμπέτας. Ήταν χειμώνας, λίγο πριν προβληθεί στις Κάννες το «Ποτέ την Κυριακή». Παρόντες στο μαγαζί ο Μάνος Χατζιδάκης, η Μελίνα Μερκούρη, ο Ντασσέν και ο Γιώργος Φούντας, αναζητούσαν χορευτές για την ελληνική αποστολή. Σε διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε διακρίθηκαν ο Γιώργος Προβιάς και ο Θόδωρος Καλπαξίδης και από κοινού στελέχωσαν την ελληνική συμμετοχή στις Κάννες, το Μάιο του 1960. Ένα χρόνο αργότερα στην συντροφιά προστέθηκε και ο Δήμος Αμπατζόγλου.
Οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη. Πολλές συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις, εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης και περιοδείες σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Σημείο αναφοράς στην επιτυχημένη διαδρομή τους, η πολύπλευρη συνεργασία τους με τον Στέλιο Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα.
Ο Δήμος Αμπατζόγλου αφηγείται στον Πάνο Γεραμάνη:
« Η τετραετία 1963 – 1967, ήταν η πιο δημιουργική για μας. Και για τους τρεις. Χορέψαμε σε θέατρα, σε λαϊκά κέντρα, κάναμε μεγάλες περιοδείες στο εξωτερικό. Τέσσερις σεζόν είμαστε με το συγκρότημα του Στέλιου Καζαντζίδη. Τον χειμώνα στην «Τριάνα» του Χειλά και το καλοκαίρι στου Κουλουριώτη στο μοσχάτο. Εκεί γνωρίσαμε επιτυχίες και πήραμε καλά λεφτά. Γνωρίσαμε όμως και την άσχημη πλευρά της νύχτας. Την τρομοκρατία των μπράβων, των «νονών» στον Καζαντζίδη. Τον απειλούσαν και τον εκβίαζαν τον Στέλιο, γιατί κάθε βράδυ το μαγαζί όπου τραγουδούσε ήταν γεμάτο, ενώ τα άλλα δεν είχαν κόσμο. Εμείς του συμπαρασταθήκαμε γιατί μας αγαπούσε πάρα πολύ και μας υποστήριζε.»
Με το συγκρότημα του Καζαντζίδη, το διάσημο χορευτικό τρίο, περιόδευσε σε Αυστραλία, Αμερική και Δυτική (τότε) Γερμανία. Η περιοδεία στην Αμερική, ωστόσο, άφησε δυσάρεστες αναμνήσεις σε όλους όσοι συμμετείχαν. Παρόλο που ο Καζαντζίδης εξασφάλισε ένα ποσό για τις αμοιβές των μουσικών και όλων των υπολοίπων που στελέχωναν την αποστολή, ο ίδιος δεν έλαβε αμοιβή. Κάποια στιγμή θα κάνουμε ένα εκτενές αφιέρωμα στην περιοδεία αυτή και στις συνθήκες υπό τις οποίες διεξήχθη. Εν πάση περιπτώσει, παρά το γεγονός ότι ο Στέλιος δεν έλαβε την συμφωνημένη αμοιβή, η περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη.
Ο Γιώργος Προβιάς θυμάται:
«Χορέψαμε δέκα βράδια πάνω στη σκηνή του Κάρνεγκι Χολ - από τα πιο διάσημα θέατρα στον κόσμο. Χορέψαμε χασάπικο, ζεϊμπέκικο και καρσιλαμά. Χάλασε ο κόσμος εκείνα τα βράδια. Στο ακροατήριο δεν ήταν μόνο Έλληνες μετανάστες, αλλά και πολλοί Αμερικάνοι. Τα μπιζαρίσματα ήταν μόνιμη κατάσταση για μας, εκεί μέσα στο Κάρνεγκι Χολ»
Ο Δήμος Αμπατζόγλου θα δηλώσει λίγα χρόνια αργότερα:
«Ο Καζαντζίδης ήταν μια ιστορία… εγώ τον έκανα και λιγοθύμαγε. Άλλος άνθρωπος ήτανε. Αλλιώτικος. Μαζί του γύρισα πολλά μέρη. Αμερική… καλά χαλάγαμε και κόσμο τότε. Όπου πήγαινε. Ένα χαρακτηριστικό να σου πω; Στο Μόντρεαλ, σύμπτωση, συναντηθήκαμε με τον Χάρι Μπελαφόντε και τη Νανά Μούσχουρη το 1965. Μαζί με τον Καζαντζίδη ήταν και ο θίασος του Χατζηχρήστου. 11.500 κόσμο είχε. Όπου να πήγαμε, σε όποια πολιτεία πήγαμε. Ο Καζαντζίδης ήταν ο θεός. Εμείς με τον Καζαντζίδη περάσαμε 6 – 7 χρόνια ζωή και κότα. Μιλάω και τη γλώσσα του έτσι;»
Το λαϊκό τρίο χωρίζει οριστικά το 1967, μετά τις εμφανίσεις στο κέντρο «Κουίντα», του Μπάμπη Μουτσάτσου, στη Φωκίωνος Νέγρη. Έκτοτε ο Γιώργος Προβιάς και ο Θόδωρος Καλπαξίδης συνέχισαν για κάποιο διάστημα τις «σόλο» εμφανίσεις, ενώ ο Δήμος Αμπατζόγλου, ο τρίτος της παρέας, δημιούργησε με τα αδέρφια του Αλέκο και Νίκο το χορευτικό τρίο Αμπατζόγλου το οποίο γνώρισε επιτυχία.
Η «ορχήστρα των σωμάτων», πάλαι ποτέ αναπόσπαστο κομμάτι της νυχτερινής διασκέδασης και όχι μόνο, είναι πλέον μια ανάμνηση. Παραμένει όμως σημείο αναφοράς, για μια ολόκληρη, παρελθούσα ασφαλώς, εποχή. Πάντα ως ανάμνηση, το θρυλικό τρίο, θα ελλοχεύει στις χορευτικές φιγούρες του Άντονι Κουίν (ο Γιώργος Προβιάς δίδαξε στον Κουίν το συρτάκι για την ταινία «Ζορμπάς») και στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της νυχτερινής Αθήνας του 60.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου