 |
| Ο Βασίλης Βασιλικός |
Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στη Θάσο το Νοέμβριο του 1934. Πολυγραφότατος. Ίσως ο παραγωγικότερος Έλληνας συγγραφέας και μετά τον Νίκο Καζαντζάκη, ο πλέον «μεταφρασμένος» στις χώρες του εξωτερικού. Σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σκηνοθεσία τηλεόρασης στο Yale University, Drama School - SRT στη Νέα Υόρκη, ενώ διετέλεσε πρέσβης της Ουνέσκο στα 1996 και αναπληρωτής γενικός διευθυντής της κρατικής τηλεόρασης από το 1981 ως το 1984. (όχι πως αυτά έχουν σημασία για μας, απλώς τα αναφέρουμε. Επιμένουμε να αξιολογούμε τους ανθρώπους επί της ουσίας). Υπήρξε στενός φίλος του Καζαντζίδη και κουμπάρος του.
Ο Βασίλης Βασιλικός, λοιπόν, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας, και μας έστειλε ένα κείμενο, χαιρετίζοντας έτσι την προσπάθειά μας. Τον ευχαριστούμε θερμά. Δημοσιεύουμε αυτούσιο το κείμενό του, στο οποίο φαίνεται επιφυλακτικός απέναντί μας. Δικαίως. Τον διαβεβαιώνουμε, ωστόσο, πως καταθέτουμε το έργο μας, μακριά από προκαταλήψεις, αβάσιμες αφαιρέσεις, υπερβολές και οικονομικές συναλλαγές· κάθε είδους.
Μας γράφει:
Αγαπητοί φίλοι, κατ’ αρχήν τα θερμά μου συγχαρητήρια για το ιστολόγιο που έχετε δημιουργήσει εδώ και δύο χρόνια για τον Στέλιο.
Φίλος του όπως υπήρξα και μάλιστα στενός, όπως λέτε, και ένας εκ των πέντε κουμπάρων που τον πάντρεψαν μου ζητάτε ένα σύντομο χαιρετισμό αλλά κατόπιν ζητάτε να σας πως τόσα πράγματα σα να επρόκειτο για ένα νέο βιβλίο που θα έγραφα.
Δεν σας γνωρίζω, εσείς με γνωρίζετε δεν ξέρω τις νέες τεχνολογίες αλλά και να τις ήξερα πάλι δέχομαι ότι είστε καλοπροαίρετοι και θέλετε, όπως και εγώ, να γνωρίσουν οι νεότεροι τον Μεγάλο Στέλιο. Διότι πράγματι υπήρξε μεγάλος με όλη την έννοια του μεγέθους, κι όχι με αυτή που πέρασε στην καθημερινότητα «γειά σου μεγάλε». Διότι αν όλοι οι νεοέλληνες ήταν πράγματι «μεγάλοι» τότε μένει να βρεθεί ποιοι θα απόμεναν σαν «μικροί».
Στο γάμο του λοιπόν με την Βάσω, βρέθηκα εκτός από τους πενταδάχτυλους κουμπάρους του κι εγώ, να είμαι ταυτόχρονα και Αναπληρωτής Γεν. Διευθυντής Υπεύθυνος για το πρόγραμμα της τότε μονοπωλιακής ΕΡΤ. Ζήτησα λοιπόν από το Τμήμα Ειδήσεων του Σταθμού να στείλουν μια κάμερα για να καλύψει το γάμο του Στέλιου. Η απάντηση ήταν ότι οι ειδήσεις καλύπτουν μόνο κηδείες. Ως προϊστάμενος τους επικοινώνησα τότε με τον Διευθυντή Ειδήσεων, τον Δημήτρη Κατσίμη, και τον παρακάλεσα ως φίλος του και όχι ως ιεραρχικά ανώτερος να στείλει μια κάμερα. Ο Δημήτρης το έκανε. Έστειλε τον Ευγένιο, με έναν εικονολήπτη.
Δυο μέρες πριν είχε περάσει από τη Βουλή, ο νόμος για τον πολιτικό γάμο. Οπότε ο Ευγένιος, καθώς γαμπρός και νύφη, με ακολουθία τη κυρία Γεσθημανή και τους τέσσερις εκ των πέντε κουμπάρων πλησίαζε προς την εκκλησία, του θέτει μοιραία, το επίκαιρο ερώτημα: «Τι γνώμη έχετε κύριε Καζαντζίδη για τον πολιτικό γάμο;» Κι απάντηση κεραυνός: «Τι πράγμα είναι αυτό;». Οπότε την επομένη ανακηρύχτηκε «ισάγιος».
Ήταν, αν θυμάμαι καλά, ένα Σάββατο, στις οκτώ το βράδι, 20 Νοεμβρίου του 1981, που παίχτηκε το αφιέρωμα στον Στέλιο που είχαμε ετοιμάσει στην ΕΡΤ με τον σπουδαίο παραγωγό του Σταθμού, αρμόδιο για τη μη κλασσική μουσική, Γιώργο Παπαστεφάνου. Ο Στέλιος ξεκινούσε με το τραγούδι (συμβολικά): «Γυρίζω απ’ τη νύχτα». Είχαν ερημώσει οι δρόμοι. Καθηλωμένοι στις τηλεοράσεις τους, μία ανά οικογένεια τότε, και ασπρόμαυρη, η τηλεθέαση με τα πρωτόγονα τότε μέσα μέτρησης, έφτανε σε αποτελέσματα καθεστώτων Παπαδόπουλου ή Τσαουσέσκου: 97%.
Και έρχομαι τώρα στο βιβλίο στο οποίο αναφέρεσθε και που κυκλοφόρησε πριν ένα μήνα από τις πρωτοποριακές εκδόσεις ΚΨΜ που αγαπούν οι νέοι. Στόχος της ιστοσελίδας σας είναι οι νέοι, ίδιο στόχο έχουν και οι εκδόσεις ΚΨΜ. Στον τόμο αυτό συγκεντρώνω τα «καζαντζιδικά» μου άπαντα από το 1976 που πρωτάρχισα να γράφω για το Στέλιο μέχρι το 1992. Το βιβλίο αποτελείται και από τα δύο προηγούμενα που εξέδωσα γι’ αυτόν και από σειρά άλλων κειμένων που είναι διάσπαρτα σε εφημερίδες και περιοδικά. Δηλαδή δεν πρόκειται ούτε για τη «Ζωή μου όλη» ούτε για το «Υπάρχω». Υπάρχουν και τα δύο, αλλά με πολλά άγνωστα κείμενα. Στο βιβλίο αυτό, αφιερωμένο στην 1η δεκαετία από τον αδόκητο θάνατό του, υπάρχει όλη η προσωπικότητα του βιόσοφου Στέλιου ή του βιοφιλόσοφου για να συμπληρωθεί το τρίγωνο: Καζάν – Καζαντζάκης – Καζαντζίδης.
Είχε προλάβει ωστόσο να σκάψει με «μονύεμο» -δική του έκφραση ομηρική, που στη συνέχεια έγινε ποντιακή- δηλ. με ένα υνί το αλέτρι- ναι, είχε σκάψει με μονύεμο και όχι με τρακτέρ, βαθιά τις καρδιές των ανθρώπων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου