Αν παρόλα αυτά, κάποιος θίγεται από την αναδημοσίευση αυτή, πριν προχωρήσει σε αρνητικά σχόλια ή παρορμητικές κινήσεις, ας επικοινωνήσει πρώτα μαζί μας και εμείς θα πράξουμε αναλόγως.
Οι συνεργάτες μας Άγγελος Σακκέτος και Γιάννης Σκλαβούνος βομβαρδίζουν με ερωτήσεις τον Στέλιο Καζαντζίδη και αυτός μιλάει έξω από τα δόντια.
ΕΞΩ από τα δόντια για πρώτη φορά ο Στέλιος Καζαντζίδης μιλάει στην εφημερίδα μας και οι αποκλειστικές δηλώσεις του θα ταράξουν τα «λιμνάζοντα ύδατα» τού τραγουδιού μας. Ποιοί φταίνε για την κατάντια του τραγουδιού; Γιατί έχει αποσυρθεί η μεγαλύτερη φωνή μας; Πώς βλέπει τους σημερινούς τραγουδιστές; Μετά την επιστροφή του από την Αμερική οι δύο συνεργάτες μας ακολουθούσαν κατά βήμα τον δημοφιλή ερμηνευτή και την κατάλληλη ώρα κτύπησαν! Τον βρήκαμε να στέκεται με βλέμμα απλανές έξω από την πόρτα ενός δωματίου όπου νοσηλευότανε η μάνα του κυρά Γεθσημανή, στη Γενική Κλινική Αθηνών. Καθώς τον πλησιάζαμε, ακούσαμε να μονολογεί:
«Εδώ στην Ελλάδα το μόνο φτηνό πράγμα είναι η ζωή τού ανθρώπου.»
Τον παρακαλέσαμε να μας διαθέσει λίγο χρόνο για να συζητήσουμε πέντε πράγματα και χωρίς να μας πει όχι, βάδισε μόνος του σ' ένα ήσυχο μέρος της κλινικής και κάθισε στο πρώτο κάθισμα που βρήκε μπροστά του λέγοντας:
«Θα σας πω μόνον ένα παράδειγμα για να καταλάβετε καλύτερα. Σε μία πολιτεία της Ν. Υόρκης έχω κάτι συγγενείς. Πρόσφατα φέρανε και την μητέρα τους, που δεν πρέπει να είναι περισσότερο από 62-63 ετών. Στο χωριό της δεν είχε προλάβει να πάρει την περιβόητη σύνταξη τού Ο.Γ.Α. Μόλις ήρθε εκεί, η κόρη της κατάφερε μέσα σε 15 μέρες να της βγάλει μία ηγεμονική σύνταξη 200 δολαρίων το μήνα και κάτι κουπόνια για να ψωνίζει με τιμή μειωμένη κατά 50 % ό,τι επιθυμούσε, εκτός από καλλυντικά και οινοπνευματώδη ποτά. Αυτό και μόνον το παράδειγμα δείχνει πόσο σέβεται το Κράτος τον άνθρωπο που προσέφερε.» Ήταν πολύ πικραμένος γιατί η μητέρα του είχε ζητήσει μία κουβέρτα να ζεσταθεί αλλά για να της δώσουν έπρεπε να 'ρθει ο ίδιος!
Ντρέπομαι που λέω τη λέξη «συνάδελφοι» γιατί στο λαϊκό τραγούδι σήμερα κυριαρχεί μια σειρά από ασυνείδητα παιδιά που δεν σέβονται ορισμένες καταστάσεις Θα πρέπει όμως να εξαιρέσεις ορισμένα άλλα που έχουν μέσα τους λίγη συνείδηση και ανθρωπιά Που σέβονται το λαϊκό τραγούδι και τον κόσμο που του ακολουθεί. Όλοι οι άλλοι είναι καιροσκόποι που με διάφορα διαφημιστικά τρυκ κατάφεραν να κάνουν «κάτι». Να δημιουργήσουν δηλαδή ένα όνομα. Πίσω απ’ αυτό όμως κάνανε περιουσίες πότε δωροδοκώντας περιοδικά, για να μπουν σ' εξώφυλλα, πότε πληρώνοντας εταιρείες για να κάνουν κάποιο δίσκο και πολλά άλλα που σας είναι άγνωστα. Αυτά δυστυχώς έχει σήμερα το λαϊκό τραγούδι. Και κάτι άλλο. Σιχαίνομαι τη λέξη «λαϊκό» τραγούδι. Το λαϊκό τραγούδι δεν είναι αυτό που ακούμε σήμερα στις εκπομπές μ’ αυτές τις ερμαφρόδιτες φωνές που κάθε άλλο παρά ανδροπρέπεια έχουν. Όλες αυτές οι φωνές, κατά τη γνώμη μου, είναι θηλυκές. Το λαϊκό τραγούδι - κατ' αρχήν - είναι το αντιπροσωπευτικό τραγούδι που απευθύνεται στη μεγάλη μάζα και πρέπει να τραγουδιέται από ανδρικές φωνές, βασανισμένες, από ανθρώπους που ζήσανε τη φτώχεια και είναι ο ίδιος ο λαός. Ένα από αυτά τα παιδιά είναι και ο Γιώργος ο Νταλάρας, τον οποίο υπεραγαπώ γιατί ξέρω ότι το παιδί αυτό έχει μέσα του βάθος, δεν είναι επιφανειακός τραγουδιστής Προσέχει πάρα πολύ τη δουλειά του, τη σέβεται και είναι πολέμιος των εταιρειών, των μονοπωλίων.
Δεν υπάρχει άλλη εταιρεία. Η σύμβασή μου πρέπει να έχει λήξει χρονικά. 'Υπάρχει όμως, όπως σας έδειξα, ένας αριθμός τραγουδιών που με δεσμεύει κι έτσι δεν μπορώ να τραγουδήσω σε άλλη εταιρεία. Πρέπει να τα δώσω αυτά τα τραγούδια, αλλά αν σκεφτώ να τα δώσω άλλου και το αντιληφθεί αυτό ο Μάτσας, δεν θ' αφήσει ποτέ να τελειώσουν τα τραγούδια. Όπως σας είπα και προ ολίγου, υπάρχει και το εργοστάσιο «ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ» που μπορεί να προφασιστεί ότι έχουν χαλάσει τα μηχανήματα του για ένα χρόνο συνέχεια.Δηλαδή πρέπει να έχω έναν αδελφό δικηγόρο. Και το λέω αυτό γιατί ο ξένος δικηγόρος δεν θα δείξει ποτέ ενδιαφέρον γιατί μέχρι τώρα όσοι δικηγόροι είχα με πούλησαν. Όλοι τους κάνανε περιουσίες, μέγαρα, κι εγώ ήμουν πάντοτε το θύμα. Κι όχι τίποτε άλλο αλλά δεν μπόρεσα να δώσω στον κόσμο το έργο «ΓΥΦΤΟΣ ΛΑΟΣ» σε στίχους Πυθαγόρα, μουσική Χρήστου Νικολόπουλου. Όταν ήμουν στη Φλώριδα είπαμε με τον κ. Μάτσα να κάνουμε αυτόν τον δίσκο, δηλαδή να μου έστελνε από δω τις ορχήστρες κι εγώ να πρόσθετα τη φωνή μου. Είχα βρει κι ένα στούντιο πολύ καλό, εφάμιλλο, ίσως και καλύτερο τού δικού μας, είχα συμφωνήσει την τιμή και βάλαμε μπρος με τον Νικολόπουλο. Γίνανε γύρω στα 37 τραγούδια. Τα 16 ήταν τού Πυθαγόρα και τα υπόλοιπα διαφόρων άλλων στιχουργών. Οι μουσικές όλες τού Χρήστου τού Νικολόπουλου. Αλλά κι αυτός ο δίσκος δεν έγινε για τους γνωστούς λόγους: Πάντοτε το συμφέρον. Αυτή τη φορά όμως ζητώ από τον Μάτσα να με πληρώσει καλά. Τού είπα να βάλει το χεράκι του λίγο μέσα στο συρτάρι!
Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ: Σιχαίνομαι το σημερινό δήθεν λαϊκό τραγούδι.
«Είμαστε τυχεροί που ζούμε στον
αιώνα του Στέλιου Καζαντζίδη»
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
Στέλιο, τον διακόψαμε απ' τους συλλογισμούς του, θα θέλαμε εν πρώτοις να μας πεις: Σου γίνονται ενοχλητικοί οι δημοσιογράφοι; Είδαμε σε κάποιο περιοδικό να μας κατηγορείς.
Όχι. Ποτέ.
Προφανώς γιατί σ' αυτό το περιοδικό (αναφέραμε το όνομά του) κάποιος δημοσιογράφος σε κατηγορούσε.
Τι να πω, είπε και τίναξε το κεφάλι του από αγανάκτηση. Απορώ πώς το κράτος επιτρέπει σε ανθρώπους σαν τον κύριο Παπαχριστοφίλου. να διασύρει το όνομα μεγάλων καλλιτεχνών που λατρεύονται από εκατομμύρια λαού. Απορώ, το λέω με πολλή πίκρα και παράπονο. Δεν ξέρω, στο εξωτερικό (μου φαίνεται πως ξαναγράφτηκε) άνθρωποι που ζούσα κοντά τους μου έλεγαν: Είναι δυνατόν να επιτρέπει η Ελληνική Κυβέρνηση τέτοιες ανακρίβειες; Δεν υπάρχει λογοκρισία; Τους απαντούσα ότι κάποτε υπήρχε αλλά για τραγούδια «σκληρά» που μίλαγαν για δικαιοσύνη και κάτι τέτοια, όλα αυτά όμως μας τά κοβαν. Μόνον τον κύριο Παπαχριστοφίλου. απ' ό,τι φαίνεται δεν τον ελέγχει κανένας. Μα πως είναι δυνατόν, μου λέγανε, τόση ασυδοσία; Μέρα - νύχτα σ' έχουμε εδώ, τρως, πίνεις, κοιμάσαι στα σπίτια μας. Πώς επιτρέπονται τέτοιες ανακρίβειες; Δυστυχώς, έλεγα, αυτά συμβαίνουν στον τόπο μας.
Συμφωνήσαμε και μείς και μάλιστα του αναφέραμε παραδείγματα υπερβολικής αγάπης που του έχει το κοινό. Κι όταν του είπαμε πως πολλοί καλλιτέχνες συνάδελφοί του μάς κλείσανε την πόρτα στην πρώτη μας προσπάθεια, ξέσπασε:
Στέλιο, μια πιθανή συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα πώς τη βλέπεις; Θα έχει επιτυχία;
Παιδιά, ακούστε: Έχω τόσο πολύ σιχαθεί αυτή τη δουλειά που αν σας πω τι τεράστια, τι μυθώδη ποσά μού δίνουνε, θα νομίζετε πως σας λέω ψέματα.. Κι όμως, είναι αλήθεια. Μου έγινε μία πρόταση τελευταία για μία συνεργασία με τον Νταλάρα και την Αλεξίου φυσικά. Να πηγαίνω μόνον τις Δευτέρες με ημερομίσθιο 400.000 δραχμές τη βραδιά. Όμως και τέσσερα εκατομμύρια δρχ. να ήταν δεν θα πήγαινα να δουλέψω.
Δηλαδή η απόφασή σου είναι τελεσίδικη;
Το είπα κάποτε κι επειδή συνηθίζω να σέβομαι αυτά που λέω πρέπει να κρατήσω το λόγο μου.
Μη ξεχνάς όμως πως είσαι ο άνθρωπος, το παιδί του λαού. Και η μπουάτ που θ’ ανοίξετε πρέπει να γίνει ο κυματοθραύστης στην εκμετάλλευση που γίνεται στο κοινό.
Είναι λιγάκι δύσκολο να ξαναμπώ στη δουλειά. Κι αυτό γιατί βλέπω πράγματα που δεν αρμόζουν στο χαρακτήρα μου και την προσωπικότητά μου. Νομίζω πως οι άνθρωποι σήμερα έχουν άλλες απαιτήσεις από τον τραγουδιστή και αυτά τα «προσόντα» μού λείπουν και μένα. Τώρα επικρατούν άλλοι θεσμοί. Οι άνθρωποι θεωρούν προσόντα του τραγουδιστή να κινείται στην πίστα, ν' αφήνει μαλλιά, να φοράει αυτά τα φρου-φρου και άλλα. Δηλαδή αυτού τού είδους οι τραγουδιστές έχουν πέραση σήμερα. Πολύ φοβάμαι ότι επειδή ο νυχτερινός κόσμος της Αθήνας είναι πολύ σνομπ, ίσως με σνομπάρουν και μένα και δεν θα ήθελα ποτέ, μα ποτέ, να δω -ας πούμε- ένα είδος περιφρόνησης στα μάτια τού κόσμου. Γιατί οι άνθρωποι που γυρίζουν σ’ αυτά τα κέντρα, αν αφαιρέσουμε μια πολύ μικρή μερίδα που ανεβαίνει στην Πλάκα ν’ ακούσει κάτι που αγαπάει και σέβεται, διαθέτοντας το φτωχό του βαλάντιο, όλοι οι άλλοι είναι άνθρωποι τού εύκολου κέρδους. Άνθρωποι που κερδίζουν χρήματα στο γόνατο, που λέμε. Οι δε κοπέλες που πάνε είναι κατά 90% αυτές οι «ρεμπεταηδόνες» που λένε, και δεν θα θελα ποτέ να βρεθώ σ' ένα τέτοιο περιβάλλον, μ' ένα τέτοιο κοινό από κάτω. Δεν πάει το τραγούδι μου. Τώρα, αν πάμε στο θέμα τού δίσκου, εκεί πια γίνεται η μεγάλη σφαγή. Εκεί οι εταιρείες ληστεύουν τους τραγουδιστές, τους παίρνουν δηλαδή τον ανθό και τους δίνουν τα ψίχουλα, υποπροϊόντα, και κάνουν οι κύριοι τη δουλειά τους. Θα σας δείξω ένα μικρό στοιχείο που έχω επάνω μου για να δείτε ότι δεν είμαι και τόσο εκατομμυριούχος όσο κυκλοφορεί η φήμη. Εδώ γράφει ένα ποσόν τού έτους 1977. (Βγάζει από την τσέπη του και μας δείχνει μία ειδοποίηση που τού στέλνει η «ΜΙΝΟΣ ΜΑΤΣΑΣ και ΥΙΟΣ» διαβάζοντας την). Κύριε,
Δια της παρούσης σας γνωρίζουμε ότι επιστώσαμε, λόγω δικαιωμάτων, τον παρ' ημίν λογαριασμόν σας την 31-12-77 ως ακολούθως:
Ακαθάριστον ποσόν δικαιωμάτων δρχ.153.910
Μείον κρατήσεις (συν 8% συν 1,2%) δρχ. 14.160
Καθαρόν προϊόν δρχ. 139.750. (Και συνεχίζει) Αυτό είναι το ποσόν (!.) που θα πρέπει να πήρα (!..) καθαρό προϊόν για το 1977 !!! Και βάσει αυτού του ποσού θα πρέπει να συντάξω τη φορολογική μου δήλωση.
Κι αν δεν υπήρχε το «ΥΠΑΡΧΩ»;
Αν δεν υπήρχε το «ΥΠΑΡΧΩ» ούτε αυτά θα ... υπήρχαν. Και κάτι ακόμη: Όλως τυχαίως συνέπεσε να κρατώ το Συμβόλαιό μου.
(Το βγάζει και μας το δείχνει).
Γράφει πότε είχαν προσημειωθεί τα δύο ακίνητα τού καλλιτέχνη, δεδομένου ότι δεν ήταν συνεπής όσον αφορά την τήρηση τού Συμβολαίου (!). Ο κ. Μάτσας εσκεμμένα βάζει αριθμό τραγουδιών 90 άσματα τώρα, για να μην μπορεί ο καλλιτέχνης να τα πει, για να τον έχει εσαεί και εφ' όρου ζωής υποχείριό του.
Οι συνεργάτες Άγγελος Σακκέτος και Γιάννης Σκλαβούνος για πρώτη φορά αναγκάζουν τον Στέλιο Καζαντζίδη να μιλήσει έξω από τα δόντια. Απόδειξη ότι στο τέλος και ο ίδιος παραδέχεται ότι ποτέ σε δημοσιογράφους δεν έχει δώσει παρόμοια συνέντευξη! Μιλώντας για πρώτη φορά έξω από τα δόντια όπως αποκαλύπτει και ο ίδιος ο Στέλιος Καζαντζίδης αναφέρθηκε στο προηγούμενο τεύχος μας για την κατάντια τού Λαϊκού τραγουδιού, για τις φωνές που ακούγονται σήμερα και για το συμβόλαιό του με την «ΜΙΝΟΣ ΜΑΤΣΑΣ και ΥΙΟΣ». Συνεχίζοντας τις καυτές ερωτήσεις τους οι συνεργάτες μας Άγγελος Σακκέτος και Γιάννης Σκλαβούνος αναγκάζουν τον Στέλιο να λύσει τη σιωπή του και να αποκαλύψει!!!
- Και κάτι περί ειδικού Συμβολαίου που είχε ακουσθεί;
Δεν υπάρχουν συμβόλαια στην Ελλάδα. Τα συμβόλαια δένουν μόνον τον καλλιτέχνη. Ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να δέσει την εταιρεία. Η εταιρεία συνεργάζεται με το εργοστάσιο και οι δύο αυτοί μαζί μπορούν να κάνουν τον καλλιτέχνη ό,τι θέλουν, όπως θέλουν και όσο θέλουν.
(Συνεχίζει να δείχνει το Συμβόλαιό του) Εδώ λέει 108 άσματα.
Ενώ εσύ πόσα τραγούδια έδωσες;
Εγώ κατάφερα και είπα στα τρία τελευταία χρόνια μόνον τα 72. Υπάρχει ένα υπόλοιπο 36 τραγουδιών όπερ σημαίνει 3X12 LP. Αυτά δεν μπορώ να τα τραγουδήσω τού Μάτσα γιατί η εκμετάλλευση που γίνεται είναι τόσο μεγάλη που θα ήταν αστείο για μένα, που είμαι ο πρωτεπαναστάτης και ο πρώτος διδάξας της λέξης «ποσοστά» στους συναδέλφους μου, να πάω να τραγουδήσω για ένα ευτελέστατο ποσόν. Μού δίνουνε ποσοστά 6 δρχ. κατά δίσκο !..
Με τη ΜΙΝΟΣ θα γυρίσεις και το νέο σου δίσκο;
 |
| Ο Αγγελος Σακκέτος με τον Στέλιο Καζαντζίδη |
Στέλιο, θα θέλαμε να μας πεις πως εσύ, ένας Καζαντζίδης, δεν σκέφτηκες να επισκεφθείς την Κύπρο που τόσο σε λατρεύει;
Το ξέρω και το χω πάντοτε υπ' όψη μου. Συναντώ όμως κάποια δυσκολία: Σε κάποιο σημείο τού διαβατηρίου μου (μας δείχνει το διαβατήριο) γράφει ότι απαγορεύεται η επίσκεψή μου ειδικά στη Κύπρο, τη Τουρκία και ορισμένες χώρες της Μέσης Ανατολής. Εγώ είχα κάνει μεγάλη φασαρία για το θέμα αυτό. Ήθελα να σβήσω τη λέξη «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ» από το Διαβατήριο.
Δεν άκουσα όμως, Στέλιο, ν' αναφέρεσαι για τις χώρες τού «Ανατολικού Μπλοκ» όπως στη Ρουμανία, Βουλγαρία, Ρωσία... Συγκεκριμένα είχα ρωτήσει έναν Έλληνα που ζούσε εκεί (στη Ρωσία) πολλά χρόνια για το τι ελληνικό ακούνε και μού απάντησε με τρεις λέξεις: «Α.Ε.Κ. -ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ - ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ». Πώς δεν σκέφτηκες να πας;
Πήγα μ' ένα φίλο μου μία φορά στη Βουδαπέστη κι έμεινα εκεί για δύο - τρεις μήνες επειδή είχε εκεί τον πατέρα του που ήτανε κάποτε αντάρτης. Τίποτε άλλο. Ούτε για συναυλίες, ούτε για τραγούδια. Δεν μού έγινε ποτέ καμία πρόταση, δεδομένου ότι εκεί δεν υπάρχουν επιχειρηματίες. Οι προσκλήσεις των καλλιτεχνών σε χώρες γίνονται πάντοτε για κερδοσκοπικούς λόγους. Από την Αμερική είχα και έχω εκατό προτάσεις την ημέρα.
Μα βλέπω μερικές εφημερίδες να υπογραμμίζουν ιδιαίτερα την μετάβαση των καλλιτεχνών, όπως, λόγου χάριν, της Φαραντούρη κλπ., σε τέτοιες χώρες. Και μιας και μιλήσαμε για Έλληνες καλλιτέχνες, τι γνώμη έχεις για τον Χατζηδάκι;
Είναι μεγάλος καλλιτέχνης.
Στο παρελθόν είχες συνεργασθεί με τον Μάνο;
Ναι, βεβαίως. Παλιά είχαμε κάνει μία σειρά από 6 - 8 τραγούδια. Ήταν τότε τα τραγούδια της εποχής όπως το «ΑΘΗΝΑ», «Ο ΚΥΡ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ..» και άλλα. Αλλά τι να σας πω! Στην Ελλάδα, δυστυχώς οι αξίες είναι περιφρονημένες, αδικημένες. Υπάρχει και ένας άλλος μεγάλος καλλιτέχνης που ζει στην αφάνεια εδώ και χρόνια. Είναι ο Άκης ο Πάνου.
Ναι.Έβγαλε τώρα τελευταία έναν μεγάλο δίσκο με τον Μανώλη Μητσιά.
Έχει παρά πολύ ωραία τραγούδια μέσα ο δίσκος αυτός και πολύ δύσκολα. Ο Μανώλης ο Μητσιάς είναι ένας ωραίος τραγουδιστής αλλά τα τραγούδια αυτά δεν πήγαιναν και τόσο στο λαιμό του Δεν μπόρεσε να τα ερμηνεύσει σωστά.
Αν θυμόμαστε καλά, παλιά είχες συνεργασία με τον Θόδωρο Δερβενιώτη και μάλιστα...
Ακούστε. Οι εταιρείες σκόπιμα όλες αυτές τις αξίες (γιατί ήταν οι λαϊκοί ηγέτες τού γνήσιου λαϊκού τραγουδιού) τις έχουν στο περιθώριο. Κι αυτό, για να κάνουν τη δουλειά τους Για να δώσουν μία ώθηση στο νέο είδος τραγουδιών. Εν μέρει το κατάφεραν. Θέλησαν να επιβάλουν ένα είδος «ροκεντρολίστικο». Ήθελαν να παρουσιάσουν τον Βοσκόπουλο - φερ’ ειπείν - τον Έλβις Πρίσλεϋ της Ελλάδος και κάτι άλλες γελοιότητες. Ο κόσμος έφαγε το «φασόλι» αυτό μέχρι ενός σημείου. Όμως το γνήσιο λαϊκό τραγούδι εξακολουθεί να υφίσταται και να είναι πάντα αγαπητό στον λαό. Τους τραγουδιστές αυτούς εγώ τους θεωρώ πυροτεχνήματα. Βέβαια κάνανε περιουσίες όλοι τους και έχουν μυθώδη ποσά. Αν δεις πω πόσα παίρνουν μερικοί από αυτούς, θα μού πείτε πως δεν είναι αλήθεια. Κανένας απ' αυτούς δεν παίρνει λιγότερο από 40, 50, 70 χιλιάδες δρχ.
Τι γνώμη έχεις για τον Δημήτρη Μητροπάνο;
Είναι ένας πάρα πολύ ωραίος τραγουδιστής και ένα σπουδαίο παιδί. Κατ’ αρχήν έχει αρρενωπό πάθος, μία ανδροπρέπεια που σπανίζει στη δουλειά μας.
Τώρα θ' αναφερθούμε σ' ένα φλέγον ζήτημα. Θα παραμείνεις στην Ελλάδα ή θα φύγεις πάλι για πάντα;
Αυτό δεν είναι απόλυτο. Το να φύγει κανείς για πάντα από την Ελλάδα είναι πολύ σοβαρό θέμα. Όπως είναι για κάθε άνθρωπο να φύγει από τη γενέτειρα του. Πάντα θα θυμάται και θα θέλει κάποτε να επιστρέψει όπως ο Λουντέμης: να γυρίσει και να πεθάνει τουλάχιστον στην πατρίδα του. Όμως η πίκρα είναι τόσο μεγάλη που ευχαρίστως θα πήγαινα και θα ζούσα εκεί την υπόλοιπη ζωή μου και αν έφτανα κάποτε στο σημείο που έφτασε ο Λουντέμης, θα γύριζα για ν αφήσω τα οστά μου εδώ. Αυτό το υποσχέθηκα άλλως τε και σε μία εκπομπή όπως και σε έναν δίσκο μου... - Το «ΥΠΑΡΧΩ». Αλλά ... η πατρίδα μου εμένα μόνον πίκρες μού έδωσε, τίποτε’ άλλο.
Επ' αυτού Στέλιο, θα θέλαμε να διαφωνήσουμε λίγο. Δεν θα επεκτείνουμε τη συζήτηση στη συναισθηματική σου ζωή, αλλά θα τονίσουμε το εξής: Τι άλλο θα επιθυμούσε ένας άλλος στη θέση σου από το να ξέρει πως χιλιάδες Έλληνες θέλουν μ’ όλη τους την καρδιά να μείνεις στην Ελλάδα;
Προς Θεού. Δεν έχω κανένα παράπονο και θα ήταν μεγάλη αχαριστία να πω ότι δεν μ' αγαπάει ο ελληνικός λαός. Πλην όμως μερικοί στέρησαν και αυτόν τον τραγουδιστή από τον λαό και τον διώχνουν να φύγει, να ζήσει σε άλλη χώρα. Θα μπορούσε δηλαδή ο Καζαντζίδης να υπάρχει και να τραγουδάει πάντα τραγούδια τού λαού όπως άλλωστε είναι και το στοιχείο μου. Αλλά ορισμένοι παράγοντες με φέρανε σε τέτοιο σημείο που να έχω ειλικρινά σιχαθεί το τραγούδι. Δεν θέλω να τραγουδήσω ούτε για τον εαυτό μου.
Πρέπει λοιπόν να το πάρουμε απόφαση ότι γι’ αυτό δεν τραγουδάς κι όχι γιατί, όπως ψιθυρίζεται, έχεις συμβιβασθεί με άλλους καλλιτέχνες.
Σωστά.
Στέλιο, δεν θέλουμε να σε μελαγχολήσουμε άλλο. Πες μας τώρα κάτι από τα παιδικά σου χρόνια. Έχεις καμιά σχέση με τη Ροδώνα Κιλκίς;
Βεβαίως. Και πολύ μεγάλη μάλιστα. Εγώ έχω γεννηθεί εδώ, στη Νέα Ιωνία. Το '41 όμως, λόγω τη Κατοχής, έπρεπε να φύγουμε και να πάμε να βρούμε τους συγγενείς του πατέρα μου που έμεναν στη Ροδώνα και στα Πλατανάκια. Εκεί έζησα δύο χρόνια και μπορώ να πω ότι ήταν τα καλύτερα μου χρόνια κι ας ήταν κατοχικά.
Κάτι ακούσαμε περί επιχειρήσεως... βατράχων.
Διάφορες σκέψεις έχω κάνει πάμπολλες φορές για να ξεφύγω απ' το τραγούδι που με βασάνιζε πολύ. Αυτή τη φορά όμως θα κάνω κάτι για τα βατράχια.
Λένε πως σου αρέσουν πολύ και ότι τα τρως.
Ας τα δοκιμάσουμε λοιπόν.
Ας τα δοκιμάσουμε λοιπόν.
Τον ευχαριστήσαμε θερμά για την καλοσύνη του και τα ενθαρρυντικά του λόγια. Μάς μίλησε για ορισμένους δημοσιογράφους φίλους του και παίνεψε πολύ τον Βασίλη Βασιλικό και τον Γιώργο τον Λιάνη καταλήγοντας:
«Σας αφήνω στην κρίση σας να γράψετε ό,τι εσείς νομίζετε σωστό Πάντως, παρόμοια συνέντευξη δεν έχει ξαναδοθεί ποτέ σε δημοσιογράφους. Σας το λέω ειλικρινά, ήμουν φίλος με τον Γιώργο τον Λιάνη αλλά ποτέ δεν έτυχε να του κάνω τέτοιες αποκαλύψεις. Τα περνάμε όλα ξώφαλτσα. Τα λέμε με τα μάτια. Τέτοια συνέντευξη, να μιλάω με τόση πίκρα και τόση πειστικότητα δεν έχω ξαναδώσει»
Διακρίναμε κάποιο δάκρυ στα μάτια του και σκεφτήκαμε πως δεν έπρεπε να τον πικράνουμε άλλο. Τον χαιρετήσαμε, μας έδωσε το προσωπικό του τηλέφωνο, μήπως τον χρειασθούμε ξανά, ευχηθήκαμε ταχεία ανάρρωση στη μάνα του την κυρά Γεθσημανή, στη σύζυγό του Τόνια, ό,τι επιθυμεί, και φύγαμε. Ο ουρανός δεν έπαψε να ρίχνει τη βροχή και μέσα στις αστραπές χαθήκαμε για ν’ αφήσουμε πάλι μόνον του τον Στέλιο Καζαντζίδη να σκέπτεται ότι «στην Ελλάδα το πιο φτηνό πράγμα είναι η ζωή τού ανθρώπου»!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου