Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας...

Καζαντζίδης και Νταλάρας,
στην τηλεοπτική παρουσίαση του δίσκου "Υπάρχω"
«Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος:  Μα καλά, τόσο τέλεια ήταν η σχέση τους; Ειδικά τα τελευταία χρόνια, ο Καζαντζίδης είχε εκφρασθεί στις συνεντεύξεις του με πολύ αρνητικές δηλώσεις για τον Νταλάρα… Όντως έτσι είναι… Αν μπούμε όμως στη διαδικασία να αναλύσουμε αυτές τις δηλώσεις και τις αιτίες ή τις αφορμές που τις προκάλεσαν, πολύ περισσότερο τώρα, που η μια από τις δυο πλευρές δεν μπορεί να απαντήσει, ίσως να μη φτάσουν όλες οι διαδικτυακές σελίδες… Άλλωστε, προσωπικά, πάντα προσπαθώ κι αυτό είναι στάση ζωής, να κρατώ τα καλά, να τα τονίζω και όπου χρειάζεται αν μπορώ να συμβιβάζω… Ποτέ δεν ήμουν του «Διαίρει και βασίλευε» ή του «Ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά»… Ελπίζω οι αναγνώστες να συγχωρήσουν αυτή μου την αδυναμία…». 

Αυτός είναι ο επίλογος μιας δημοσίευσης στο περιοδικό Ogdoo.gr, με τίτλο «Όταν ο Καζαντζίδης συναντά τον Νταλάρα». Το κείμενο που δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες (1,2) υπογράφει ο Θανάσης Γιώγλου, γνωστός (και κατά τ' άλλα συμπαθής) ερευνητής και αρθρογράφος. Διαπιστώνουμε σε κάθε απόπειρα, εμπορικού χαρακτήρα, μια τάση ωραιοποίησης, αποσιώπησης και σύγχυσης, με στόχο την αποδοχή από το ευρύ κοινό. Το ευρύ κοινό που δεν στέκεται σε μερικότητες και δεδομένα, μα που αναζητά και αναπαράγει απόψεις που επικυρώνει το ισχυρό εμπορικό σήμα ενός ραδιοφωνικού σταθμού, μιας εφημερίδας, ενός ηλεκτρονικού περιοδικού, ενός τηλεοπτικού σταθμού. 

Κατανοούμε αυτές τις τάσεις, σε ένα πολυδιάστατο σύστημα που αιτιολογεί και τις πιο απάνθρωπες πρακτικές. Όμως, δεν τις δικαιολογούμε. Ειδικότερα τη στιγμή που η έρευνα και η μελέτη υποκύπτουν στην ανάγκη της εύκολης και εμπρόθεσμης δημοσίευσης, και λειτουργούν ως άλλοθι εξιλεώνοντας τους «ερευνητές» και τους «μελετητές». Δεν θα αναπαράγουμε όλα όσα γράφονται στο κείμενο του Θανάση Γιώγλου. Μπορείτε να τα διαβάσετε μόνοι σας στη σελίδα του Ogdoo.gr. Θα καταθέσουμε, χωρίς διάθεση προσωπικής σύγκρουσης, τις ενστάσεις και τις επιφυλάξεις μας. 

Ο κος Γιώγλου έρχεται ως «πυροσβέστης» να καταθέσει τα ιστορικά «ντοκουμέντα» (το περιεχόμενο κάποιων ασφαλώς και αμφισβητείται) και να περιγράψει μια πολυκύμαντη, μακρόχρονη σχέση. Η κατάθεση όμως, διακρίνεται από την επιλεκτικότητα και την απόκρυψη. Και η πρακτική αυτή βαφτίζεται, από τον ίδιο, «αδυναμία». Μάλιστα, η «απουσία» του Καζαντζίδη λειτουργεί για τον ίδιο ως ανασταλτικός παράγοντας, ώστε να παρουσιάσει την κατακλείδα της σχέσης των δύο (Καζαντζίδη - Νταλάρα δηλαδή), η οποία ασφαλώς είναι και η πλέον αντιπροσωπευτική καθώς έπεται της προσωπικής εμπειρίας. Μπορεί το 80 ο Νταλάρας να ήταν όλα αυτά για τον Καζαντζίδη - όλα αυτά δηλαδή, που επέλεξε να αναπαράγει ο κος Γιώγλου - αλλά στη δεκαετία του 90 τα πραγματικά δεδομένα της σχέσης τους, άλλαξαν ριζικά. 

Με αφορμή όλα αυτά, διερωτόμαστε: Τι είναι πιο προσβλητικό για κάποιον που δε βρίσκεται στη ζωή; Να δίνεις την άποψη που επέλεξε ο ίδιος να έχει όσο ζούσε, ή να την αλλοιώνεις προσχηματικά; Και έπειτα δεν νομίζουμε πως η πραγματική αναφορά στις θέσεις του Καζαντζίδη, επιδέχεται απάντησης από τον ίδιο και απαιτεί τη φυσική του παρουσία. Αντιθέτως η αλλοίωση των θέσεών του την απαιτεί. Και αν «φοβάται» κανείς να δημοσιεύσει την αλήθεια, ως ιστορικό στοιχείο, του υπενθυμίζουμε πως εξώδικα και μηνύσεις αποστέλλουν και υποβάλλουν οι ζώντες και όχι οι νεκροί. Τα συμπεράσματα δικά σας… 

ΥΓ: «Άλλωστε, προσωπικά, πάντα προσπαθώ κι αυτό είναι στάση ζωής, να κρατώ τα καλά, να τα τονίζω και όπου χρειάζεται αν μπορώ να συμβιβάζω…». Αυτό γράφει ο κος Γιώγλου. Στόχος μιας έρευνας - ως κατάθεσης ιστορικών στοιχείων, δεν είναι ο συμβιβασμός… Και δε μπορεί κανείς, αυτόκλητα να μεθοδεύει συμβιβασμούς μεροληπτώντας σε βάρος της συνταρακτικής πραγματικότητας. Εκτός και αν δεν πρόκειται για έρευνα. Εκτός και αν δεν επιδιώκει κανείς την κατάθεση ιστορικών στοιχείων, προς αξιολόγηση. Τί ακριβώς μεθοδεύεται τότε;

12 σχόλια:

Κώστας Μπαλαχούτης (διευθυντής του www.ogdoo.gr) είπε...

Οι απόψεις των μελετητών συχνά διαφέρουν αντιμετωπίζοντας το ίδιο ζήτημα. Εξαρτάται από τις παραμέτρους, τις σταθερές και ματυρίες και τα αποσπάσματα αυτών που χρησιμοποεί ο καθένας για να τεκμηριώσει την άποψή του. Έχω τη διεύθυνση του www.ogdoo.gr, διαφωνώ σε αρκετά σημεία με το φίλο και συνεργάτη Θανάση Γιώγλου, όμως παραδέχομαι το μεράκι, την εργατικότητα και τον επαγγελματισμό του. Συμφωνώ στο διαχωρισμό που θέτετε ανάλογα με τις δεκαεατίες και τη στάση των δύο πρωταγωνιστών αλλά εκτιμώ την ενωτική στάση του Γιώγλου. Αν την κρατούσαν κι άλλοι, τόσο από τη μια πλευρά όσο και από την άλλη ίσως να μην πληγώναμε το ίδιο το λαϊκό τραγούδι...
Έχοντας συνδεθεί ως ενα βαθμό με την "περίπτωση" Καζαντζίδη θα ήθελα να τονίσω ότιο και ο ίδιος ο Στέλιος μου είχε αποδείξει τις ενωτικες του τάσεις... πέραν των δηλώσεων του που όπως πολύ καλά ξέρετε είναι αντιδιαμετρικά αντίθετες και αντιφατικές ανάμεσα στις δεκαετίες του ΄70, ΄80 κια '90... Τα ανθρώπινα δε σχετίζονται απόλυτα με τα καλλιτεχνικά στα οποία η οντότητα του Καζαντζίδη είναι αναμφισβήτητα κορυφαία. Η προσωπική μου άποψη για τον "άνθρωπο" Καζαντζίδη, μέσα από την εμπειρία της γνωριμίας και συνεργασίας μας για τις ανάγκες της βιογραφίας του, είναι εκπληκτική και μαγική. Ότι "καλύτερο" έχω συναντήσει στην "καλλιτεχνική" ζήση. Όμως όλα αυτά περιττεύουν όταν υπάρχουν τα τραγούδια κι αυτές οι ανεπανάληπτες ερμηνείες που εξακολουθούν να δίνουν το "μέτρο" σε δύσκολους καιρούς

Είπε κάποιος... είπε...

Ευχαριστούμε για την τοποθέτηση σας Σας τιμά που παίρνετε θέση, και επώνυμα σχολιάζετε τη δημοσίευση ενός «ανώνυμου» ιστολογίου. Εμείς, βέβαια, έχουμε αποδείξει πως και ευγενικοί είμαστε και πρώτα από όλα έγκυροι. Με τη συμμετοχή σας ενισχύετε αυτή ακριβώς την εντύπωση, που δώσαμε και δίνουμε. Ο Θανάσης Γιώγλου είναι συμπαθής (το γράφουμε άλλωστε), εργατικός (του το αναγνωρίζουμε, πολυγραφότατος), γνώστης (μπορεί και μεγαλύτερος από εμάς)… απλά μεροληπτεί στο συγκεκριμένο άρθρο και δικαιολογεί αυτή του τη μεροληπτική στάση. Για εμάς, η δικαιολογία που προφασίζεται, ακυρώνει την ίδια τη δημοσίευση. Δεν θα είχε λόγους να φοβάται να αναφέρει την πάσα αλήθεια. Θα είχε όμως πολλούς λόγους να μην την αναφέρει. Και το γεγονός ότι δεν την αναφέρει δεν ευνοεί το συμβιβασμό και δεν προάγει την «ενωτική διάθεση». Μάλλον συμβαίνει το αντίθετο… Απόδειξη; Η συζήτηση που κάνουμε τώρα.

Αυτή ακριβώς την αδυναμία θίξαμε με το κείμενό μας.

Κώστας Μπαλαχούτης (διευθυντής του www.ogdoo.gr) είπε...

Όσο για την εγκυρότητα και την ευγένεια, καθρέφτης η γενικότερη παρουσία του Όγδοου, με την τακτική συμμετοχή των Λευτέρη Παπαδόπουλου, Χρήστου Νικολόπουλου, Βαγγέλη Αρναουτάκη, Όθων Τσουνάκου, Θανάση Γιώγλου και τη δική μου... αλλά κυρίως των τεκμηριωμένων κειμένων και της "αύρας" τους. Ο Καζαντζίδης δεν λειτούργησε μόνος του για να έχει αντιπάλους κι εχθρούς. Πρώτος μεταξύ ίσων, ηγήθηκε της μεγάλης ομάδος του λαϊκού τραγουδιού. Νομίζω. χωρίς καμία διάθεση αντιπαράθεσης, πως όσοι για ψύλλου πήδημα πολώνουν ζητήματα, πρόσωπα και πράγματα, πέραν του ότι λειτουργούν αρνητικά για την ομάδα, μειώνουν και τον ηγέτη της.

Είπε κάποιος... είπε...

Η αναφορά «στην ευγένεια» και «την εγκυρότητα», δε σχετίζεται σε καμιά περίπτωση με το έργο που εσείς και οι συνεργάτες σας καταθέτετε. Απλώς κάναμε αυτή την αναφορά για να δηλώσουμε πως αν και «ανώνυμοι» (ένα ανώνυμο ιστολόγιο δηλαδή) είμαστε έγκυροι και ευγενείς (ώστε να μας απαντήσετε)... Δεν αντιπαραβάλαμε τις δικές μας αρετές στις δικές σας. Συγγνώμη αν εκλάβατε την αναφορά αυτή τοιουτοτρόπως…

Κώστας Μπαλαχούτης (διευθυντής του www.ogdoo.gr) είπε...

Ίσα ίσα. Το ιστολόγιό σας είναι μια εξαιρετική προσπάθεια. Υπάρχουν επώνυμες απόπειρες που κυριολεκτικά αποπροσανατολίζουν και παραποιούν την ίδια την ιστορία. Απλώς θα 'ηθελα να γνωστοποιήσω πως στο Όγδοο "ματώνουμε" για το τραγούδι και τις αλήθειες του. Οι εκτιμήσεις μπορεί να διαφέρουν, οι προθέσεις όμως, θέλω να πισστεύω, τουλάχιστον μέσα από τις αποδείξεις (τα άρθρα δηλαδή που έχουν αναρτηθεί), δείχνουν αν μη τι άλλο την υγεία του εγχειρήματος. Πέραν λοιπόν τις όποιες διαφωνίες, καλό θα είναι να σταθούμε σε αυτές, συνομιλώντας, σε ενωτικό κλίμα...

Είπε κάποιος... είπε...

Έχουμε όλο το χρόνο μπροστά μας για να "διαφωνούμε" και πρώτα από όλα να συμφωνούμε. Ένα από τα σχήματα της διαλεκτικής είναι το εξής: θέση - αντίθεση - σύνθεση. Προς το παρόν εκτιμούμε (ειλικρινά και όχι για τους τύπους), ότι καταθέσατε τη γνώμη σας.

Yiannis Kontoyiannis είπε...

Φίλοι του blogspot, συμφωνώ απολύτως με το τελευταίο αυτό σας κείμενο. [Κύριε Μπαλαχούτη: "το μεράκι, η εργατικότητα και ο επαγγελματισμός" του συντάκτη δεν μας ενδιαφέρουν, όπως δε μας ενδιαφέρει η δική σας "σύνδεση" με την "περίπτωση" Καζαντζίδη -- ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Το κείμενό του σχολιάζεται. Αυτό επιλέξατε να δημοσιευτεί, αυτό κρίνεται. Όχι η προσωπικότητά κανενός.] Η "ενωτικότητα" δεν είναι πάντα καλό πράγμα. Η πρόοδος -- και πολλές φορές και η συζήτηση -- απαιτούν διαμάχες και αντιπαραθέσεις. Εξάλλου και η ζωή του Στέλιου του ίδιου ήταν γεμάτη από τέτοιες, και πολλές απ' αυτές είναι καθοριστικές για την ιστορία του.

MX είπε...

Διαβάζοντας τα 2 κείμενα του κ.Γιώγλου και διαβάζοντας από την άλλη αυτό:
"Θα καταθέσουμε, χωρίς διάθεση προσωπικής σύγκρουσης, τις ενστάσεις και τις επιφυλάξεις μας."
και αυτό:
"τα ιστορικά «ντοκουμέντα» (το περιεχόμενο κάποιων ασφαλώς και αμφισβητείται)"
και αυτό:
"Τι είναι πιο προσβλητικό για κάποιον που δε βρίσκεται στη ζωή; Να δίνεις την άποψη που επέλεξε ο ίδιος να έχει όσο ζούσε, ή να την αλλοιώνεις προσχηματικά;"
ως απλός αναγνώστης θέλω να κρατήσω μόνο την έρευνα του κ. Γιώγλου και τίποτα περισσότερο διότι:
1) Τις "επιφυλάξεις" δεν τις βλέπω πουθενά, μόνο θεωρητικά.
2) Δεν βλέπω να αμφισβητείται κάτι, μόνο θεωρητικά πάλι.
3) Προσβλητικό είναι να αμφισβητείται η άποψη του Καζαντζίδη όποτε κι αν την διατύπωσε, κάτι που –θεωρητικά πάλι- ισχυρίζεται και το παραπάνω κείμενό σας.
Στο ένα άρθρο διαβάζω ονόματα, χρονολογίες, αποσπάσματα από τύπο, τεκμηριωμένα πράγματα και -κυρίως- διαβάζω πράγματα που έχουν να κάνουν με το ίδιο το τραγούδι και όχι με τα παραλειπόμενα, και εδώ σε εσάς διαβάζω κάτι που με παραπέμπει σε ένα πιο light κουτσομπολιό, το οποίο ούτε καν διατυπώνεται στην τελική. Χορτάσαμε από υπονοούμενα και από αντιπαραθέσεις, τα οποία τα συντηρούν κάποιοι και, ευτυχώς, όχι όλοι!
Νομίζω ότι πρέπει κάποιοι να καταλάβουν ότι ο κόσμος που δεν ασχολείται και τόσο πολύ, επαγγελματικά-δημοσιογραφικά, όπως εσείς, δε νοιάζεται και τόσο πολύ για όλα αυτά. Ως λάτρης του Καζαντζίδη, εμένα δε με νοιάζει τι έκανε στα δικαστήρια, τι έκανε με το Νικολόπουλο και πόσο άσχημα του φέρθηκαν και αν του φέρθηκαν κάποιοι. Με νοιάζει η φωνάρα του Στέλιου, με νοιάζει το ταλέντο, η εργατικότητα και η λατρεία του Νταλάρα για το τραγούδι. Και αν στην τελική κάποιος θέλει να μιλήσει και για την προσωπική τους σχέση, ας το κάνει τεκμηριωμένα και με τον τρόπο που πολύ ωραία διάβασα στα 2 κείμενα του κ. Γιώγλου.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη δημοσίευση.

ΥΓ: Ο τίτλος σας είναι ολίγον τι άστοχος!

Είπε κάποιος... είπε...

Καλησπέρα κύριε/α MX

Διαβάσαμε με προσοχή τα όσα γράψατε. Καταρχήν λυπούμαστε που δεν καταλάβατε το λόγο της δημοσίευσης. Είναι φαίνεται και αυτό μια από τις αδυναμίες που έχουμε, να μην μπορούμε να αποδώσουμε σε γραπτό λόγο όλα όσα σκεπτόμαστε (αν και στη προκειμένη, διαβάζοντας επανειλημμένα όλα όσα γράψαμε δε διαπιστώνουμε κάτι το άστοχο). Πέραν αυτού…

Γράφετε : «Προσβλητικό είναι να αμφισβητείται η άποψη του Καζαντζίδη όποτε κι αν την διατύπωσε, κάτι που – θεωρητικά πάλι- ισχυρίζεται και το παραπάνω κείμενό σας». Αυτή η πρόταση δεν μπορεί να γίνει στο ελάχιστο αποδεκτή. «Ποτέ, των ποτών», η αμφισβήτηση μιας θέσης δεν μπορεί να λογίζεται ως προσβολή. Ειδάλλως θα είχε ματαιωθεί κάθε εξέλιξη. Πέρα από το «θεωρητικό» που ασφαλώς δεν σας αγγίζει, ας αντιμετωπίσουμε την αλήθεια.

Πρώτα από όλα δεν αμφισβητήσαμε την άποψη του Καζαντζίδη (διαπιστώστε το και μόνος σας διαβάζοντας πάλι το κείμενο).

Ξέρετε, δεν είναι σε καμιά περίπτωση προσβλητικό, να ζητάς από κάποιον που «αραδιάζει» ημερομηνίες και ονόματα, να μην κρύψει την αλήθεια. Εκεί ακριβώς στοχεύει και ο τίτλος: «Προς αποκατάσταση της αλήθειας». Προσβλητικό είναι να αλλοιώνεται η άποψη που κάποιος εν τέλει διαμορφώνει. Και ο Μουσολίνι μπορεί για κάποιους να υπήρξε «σοσιαλιστής» αλλά η μεταπολεμική εμπειρία μάλλον ακυρώνει τέτοιες θεωρήσεις. Έτσι και ο Νταλάρας (τον οποίο δε θίξαμε στο ελάχιστο – άσχετα αν εσείς κόπτεστε να αποδείξετε πως είναι εργατικός, και σημαντικός… θα έχετε τους λόγους σας), ο Νταλάρας, λοιπόν, του 80 διαφοροποιείται από τον Νταλάρα του 90 στα όσα ο Καζαντζίδης ισχυρίστηκε. Αυτό είναι μια αλήθεια που αποκρύπτεται από τον κο Γιώγλου, ο οποίος αποπειράται να δικαιολογηθεί. Δεν θα είχε λόγους να δικαιολογηθεί αν δε γνώριζε την αλήθεια…

Ποια είναι η αλήθεια αυτή;

Καθώς γράφετε: «Και αν στην τελική κάποιος θέλει να μιλήσει και για την προσωπική τους σχέση, ας το κάνει τεκμηριωμένα…». Εμείς δεν μπήκαμε στη διαδικασία να οξύνουμε, ούτε να αμβλύνουμε «τίποτα». Μην περιμένετε από εμάς τέτοια κείμενα. Αυτοί που έθεσαν εαυτούς μεσολαβητές και διαιτητές της ιστορίας, αυτοί καλούνται να αποκαλύψουν όλη την αλήθεια. Δικό τους το πρόβλημα, λοιπόν.

Γράφετε επίσης: «Νομίζω ότι πρέπει κάποιοι να καταλάβουν ότι ο κόσμος που δεν ασχολείται και τόσο πολύ, επαγγελματικά - δημοσιογραφικά, όπως εσείς, δε νοιάζεται και τόσο πολύ για όλα αυτά.». Μα ακριβώς αυτό εκμεταλλεύονται κάποιοι που ασχολούνται επαγγελματικά, το ότι ο κόσμος δε νοιάζεται…

Ευχαριστούμε, εκ των υστέρων, που μας δώσατε την ευκαιρία να διατυπώσουμε σωστότερα τις σκέψεις μας.

ΥΓ: «light κουτσομπολιό» κάνουν όλοι όσοι επικαλούνται αναπόδεικτα δημοσιεύματα εφημερίδων. Δημοσιεύματα προς κατανάλωση. Μας είναι πολύ εύκολο να καταθέσουμε ένα σωρό ακρίβειες (πόσο μάλλον ανακρίβειες) για κατανάλωση. Δεν έχουμε αυτό το σκοπό…

ΥΓ2: Αν εσάς σας ενδιαφέρει το τεχνικό μέρος του Καζαντζίδη, εμάς μας ενδιαφέρει η καλλιτεχνική του πρόταση. Κανείς δεν έχει ούτε άδικο ούτε δίκιο, γράφοντας για το ενδιαφέρον του. Απλά αντιμετωπίζουμε διαφορετικά το τραγούδι. Εσείς μπορείτε να ασχολείστε, απρόσκοπτα, με ότι σας ενδιαφέρει. Επιτρέψτε μας να κάνουμε το ίδιο.

ΜΧ είπε...

Υπάρχει πολύ μίσος και εμπάθεια σε αυτόν τον κόσμο τελικά.
Καληνύχτα... και σ'εσάς και σ' εμένα, όπως φυσικά εσείς θα αποκριθείτε.

Είπε κάποιος... είπε...

Τέλος καλό όλα καλά, λοιπόν.

Ευχαριστούμε για τη συνεισφορά, από μέρους σας.

Καλή σας ημέρα.

ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΙΟΡΣΑΒΒΑΣ είπε...

Οπως και οι φιλοι του Στελιου λενε εγω ημουν ο καλυτερος φιλος του, οχι εγω ημουν , ετσι και οι δημοσιογραφοι οχι δεν ειναι ακριβως ετσι η δικη μου συνεντευξη λεει την αληθεια κ.α. Ειμαι παλιος του φιλος και οικογενειακος η γνωρημια μας ειναι απο τον Σεμπτεμβριο του 1966 στην Θεσσαλονικη....οταν ηδη χωρισε με την Μαρινελλα θα πω δυο αληθειες και θα κλεισω.....ο Στελιος τους εφτειαξε οικονομικα ολους και εγιναν με χρηματα και εγιναν γνωστοι στο πλατυ κοινο. Το ιδιο και με τις δισκογραφικες ....βγαινει ο Ματσας μετα απο χρονια αφου ο Στελιος δεν ειναι πλεον στη ζωη και λεει καποια πραγματα αρνητικα για τον Στελιο...ο κοσμος κρινει παντα σωστα γι αυτο και τον Στελιο τον εχει στο εικονοστασι του .Ο κοσμος εχει βγαλει τα συμπερασματα του για τον Ματσα και αυτο δεν αλλαζει με τιποτα.Και κατι τελευταιο γι αυτους τους δηθεν φιλους του Στελιου αλλα και οχι μονο ...ειδικα τους δημοσιογραφους ....να τον αφησουν να ησυχασει η ψυχη του φτανει αυτη η εκμεταλευση!