Ο εκδότης του περιοδικού «Λαϊκό τραγούδι» και πρωτίστως δημοσιογράφος Γιώργος Κοντογιάννης, υπήρξε για χρόνια φίλος του Παναγιώτη Γεραμάνη. Δέχθηκε το κάλεσμά μας και μας έγραψε με αφορμή τη συμπλήρωση 4 χρόνων από το θάνατο του Πάνου, ένα σύντομο κείμενο στο οποίο, συν τοις άλλοις, θίγει το ζήτημα της μηδενικής προβολής του λαϊκού τραγουδιού.
Εμείς τον ευχαριστούμε ειλικρινά όχι μόνο για το παρόν κείμενο αλλά και για τον αγώνα που δίνει - στο μέτρο του δυνατού - τόσο μέσα από τις σελίδες του περιοδικού όσο και με τη φυσική του παρουσία σε τηλεοπτικές εκπομπές, ενάντια στην καθεστηκυία κατάσταση, που έχει καταδικάσει τον νεοέλληνα να ζει αποκομμένος από τον μουσικό πλούτο της λαϊκής παράδοσης.
Για όσους ενδιαφέρονται και δεν έχουν ήδη γνώση, το περιοδικό «Λαϊκό Τραγούδι» κυκλοφορεί πανελλαδικά από το 2002. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί 25 τεύχη και ελπίζουμε, αντιλαμβανόμενοι βεβαίως τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, να συνεχιστεί αυτή η τόσο σοβαρή προσπάθεια ανάδειξης του μουσικού μας πολιτισμού.
Επισκεφτείτε τον επίσημο διαδικτυακό τόπο του περιοδικου: www.laikotragoudi.gr
Μας γράφει:
Με την ευκαιρία της 4ης επετείου από τα χαμό του Πάνου Γεραμάνη, δύο λόγια για το νεανικό, σοβαρό και ωραίο blog που έχετε κάνει για τον Στέλιο Καζαντζίδη:
Ο Πάνος κράτησε από την εκπομπή του «Λαϊκοί βάρδοι», για 15 χρόνια, αναμμένη τη φλόγα του λαϊκού τραγουδιού, το οποίο συνέδεσε (αυτή ήταν, άλλωστε, η πραγματικότητα) με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον κορυφαίο εκφραστή του. Το ίδιο έκανε και από τις στήλες των εφημερίδων και των περιοδικών που εργάστηκε.
Σήμερα, που οι συνθήκες για το λαϊκό τραγούδι είναι ακόμη πιο δύσκολες, συνειδητοποιούμε περισσότερο πόσο πολύτιμος ήταν ο Πάνος. Το Δεύτερο πρόγραμμα της κρατικής ραδιοφωνίας κατάργησε ολοσχερώς τι εκπομπές με λαϊκά τραγούδια. Σχεδόν όλα τα άλλα ραδιόφωνα αντιμετωπίζουν με έναν άσχετο και παραπλανητικό – για να μην πω χυδαίο – τρόπο το λαϊκό τραγούδι. Οι τηλεοράσεις και τα έντυπα κινούνται στην ίδια ρότα.
Προσωπικά δεν ξέρω τι θα έκανε ο Πάνος αν ζούσε σήμερα και πόσο θα άντεχε (αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως) στα σημερινά ασφυκτικά πλαίσια. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όσοι αγαπήσαμε και εξακολουθούμε να θυμόμαστε και να αγαπάμε τον Πάνο, νομίζω ότι του οφείλουμε ευγνωμοσύνη κι ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μας έδειξε έναν ανιδιοτελή και ανοιχτόκαρδο τρόπο να προσεγγίζουμε το λαϊκό τραγούδι και τους ανθρώπους του.
Γιώργος Κοντογιάννης
Δημοσιογράφος
Εμείς τον ευχαριστούμε ειλικρινά όχι μόνο για το παρόν κείμενο αλλά και για τον αγώνα που δίνει - στο μέτρο του δυνατού - τόσο μέσα από τις σελίδες του περιοδικού όσο και με τη φυσική του παρουσία σε τηλεοπτικές εκπομπές, ενάντια στην καθεστηκυία κατάσταση, που έχει καταδικάσει τον νεοέλληνα να ζει αποκομμένος από τον μουσικό πλούτο της λαϊκής παράδοσης.
Για όσους ενδιαφέρονται και δεν έχουν ήδη γνώση, το περιοδικό «Λαϊκό Τραγούδι» κυκλοφορεί πανελλαδικά από το 2002. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί 25 τεύχη και ελπίζουμε, αντιλαμβανόμενοι βεβαίως τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, να συνεχιστεί αυτή η τόσο σοβαρή προσπάθεια ανάδειξης του μουσικού μας πολιτισμού.
Επισκεφτείτε τον επίσημο διαδικτυακό τόπο του περιοδικου: www.laikotragoudi.gr
Μας γράφει:
Με την ευκαιρία της 4ης επετείου από τα χαμό του Πάνου Γεραμάνη, δύο λόγια για το νεανικό, σοβαρό και ωραίο blog που έχετε κάνει για τον Στέλιο Καζαντζίδη:
Ο Πάνος κράτησε από την εκπομπή του «Λαϊκοί βάρδοι», για 15 χρόνια, αναμμένη τη φλόγα του λαϊκού τραγουδιού, το οποίο συνέδεσε (αυτή ήταν, άλλωστε, η πραγματικότητα) με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον κορυφαίο εκφραστή του. Το ίδιο έκανε και από τις στήλες των εφημερίδων και των περιοδικών που εργάστηκε.
Σήμερα, που οι συνθήκες για το λαϊκό τραγούδι είναι ακόμη πιο δύσκολες, συνειδητοποιούμε περισσότερο πόσο πολύτιμος ήταν ο Πάνος. Το Δεύτερο πρόγραμμα της κρατικής ραδιοφωνίας κατάργησε ολοσχερώς τι εκπομπές με λαϊκά τραγούδια. Σχεδόν όλα τα άλλα ραδιόφωνα αντιμετωπίζουν με έναν άσχετο και παραπλανητικό – για να μην πω χυδαίο – τρόπο το λαϊκό τραγούδι. Οι τηλεοράσεις και τα έντυπα κινούνται στην ίδια ρότα.
Προσωπικά δεν ξέρω τι θα έκανε ο Πάνος αν ζούσε σήμερα και πόσο θα άντεχε (αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως) στα σημερινά ασφυκτικά πλαίσια. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όσοι αγαπήσαμε και εξακολουθούμε να θυμόμαστε και να αγαπάμε τον Πάνο, νομίζω ότι του οφείλουμε ευγνωμοσύνη κι ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μας έδειξε έναν ανιδιοτελή και ανοιχτόκαρδο τρόπο να προσεγγίζουμε το λαϊκό τραγούδι και τους ανθρώπους του.
Γιώργος Κοντογιάννης
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου