Ήδη, στα περίπτερα όλης της χώρας, βρίσκεται το πρώτο τεύχος της σειράς «Λαϊκό τραγούδι, η αυθεντική ιστορία». Εκδότρια εταιρεία είναι η ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΙ Α.Ε, η οποία εκδίδει αποκλειστικά τα βιβλία και τα περιοδικά του National Geographic στην Ελλάδα.
Σε ότι αφορά τη σειρά «Λαϊκό τραγούδι, η αυθεντική ιστορία», πρόκειται για εβδομαδιαία έκδοση. Η τιμή κάθε τεύχους ανέρχεται στα 12.9 ευρώ και μόνο για το πρώτο τεύχος, που κυκλοφόρησε την εβδομάδα που διανύουμε, η τιμή – τιμή γνωριμίας - είναι 4,9 ευρώ.
Πρόκειται για ένα πολυδιάστατο έργο, που περιλαμβάνει κείμενα, φωτογραφίες, παρτιτούρες και φυσικά ψηφιακούς δίσκους με τραγούδια. (Δείτε ΕΔΩ)
Η αλήθεια είναι πως δεν προλάβαμε να μελετήσουμε σε βάθος το πρώτο τεύχος της «πολυτελούς» αυτής έκδοσης. Μόλις χτες το πήραμε στα χέρια μας. Άλλωστε ακολουθούν 21 ακόμη τεύχη και όπως καταλαβαίνετε είναι νωρίς, πολύ νωρίς να αξιολογήσουμε, εν όλω, το εγχείρημα αυτό.
Ωστόσο, μια φωτογραφία, μας προκάλεσε έντονο προβληματισμό και γέννησε πλήθος ερωτημάτων. Είναι η φωτογραφία που ακολουθεί:
Η φωτογραφία αυτή παρατίθεται στη σελίδα 15, του πρώτου τόμου και προέρχεται από το προσωπικό αρχείο του Τάκη Πανανίδη. Κατά τους «επιμελητές» της έκδοσης αυτής, πρόκειται για μια φωτογραφία στα μέσα της δεκαετίας του 60 και όπως χαρακτηριστικά σχολιάζουν στη λεζάντα της, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Άκης Πάνου, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και ο Γιώργος Λιάνης, βρέθηκαν όλοι μαζί και φωτογραφήθηκαν στο κέντρο «Δειλινά». Μέχρι στιγμής όλα καλά. Η μήπως όχι; Παρατηρείστε προσεχτικά την φωτογραφία που ακολουθεί:
Στην φωτογραφία αυτή, εμφανίζονται ο Γιώργος Νταλάρας, ο Άκης Πάνου, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Θωμάς Μιχαηλίδης (ιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου «Δειλινά») και ο Γιώργος Λιάνης. Η φωτογραφία είναι πάλι από τα «Δειλινά» και αυτή τη φορά από το αρχείο του Τάκη Πανανίδη.
Βλέποντας κανείς τις δύο φωτογραφίες, θα προτιμούσε, στη δημοσίευση αυτή, τον τίτλο: «Βρείτε τις διαφορές». Γιατί τα μόνα που διαφοροποιούν τις δύο φωτογραφίες είναι το φόντο και η απουσία/ παρουσία των Μιχαηλίδη και Μπιθικώτση.
Ποια όμως είναι η πρωτότυπη και ποια προϊόν ψηφιακής επεξεργασίας;
Εκτός και αν, κατά διαβολική σύμπτωση, το ίδιο βράδυ ή ακόμα χειρότερα δύο διαφορετικές βραδιές, Νταλάρας, Άκης Πάνου, Καζαντζίδης και Γιώργος Λιάνης, πόζαραν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μαζί με τον Θωμά Μιχαηλίδη και τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Σε κάθε περίπτωση βέβαια ο ιδιοκτήτης φρόντισε να προσαρμόσει κατάλληλα το φόντο!
Τα πράγματα, δυστυχώς, δεν είναι αστεία και φαίνεται πως όσο περνούν τα χρόνια και απομακρυνόμαστε από την εποχή που εμπεδώθηκε το κλασσικό λαϊκό τραγούδι, η ιστορία δεν μελετάται ως έχει. Η ιστορία παραχαράσσεται! Η αλήθεια διαστρεβλώνεται.
Ποια είναι όμως η αυθεντική φωτογραφία;
Είναι η δεύτερη φωτογραφία. Απόδειξη αυτού; Μια τρίτη φωτογραφία, που βρήκαμε στο εσώφυλλο του δίσκου «Τα τραγούδια μου». Πρόκειται για μια ζωντανή ηχογράφηση με τον Γιώργο Νταλάρα, στο μουσικό θέατρο «Ορφέας».
Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1983 αλλά η ηχογράφηση έγινε στις 22 και 23 Ιανουαρίου του ίδιου χρόνου, από το κινητό συνεργείο ηχογραφήσεων του Τάσου Κυριαζή.
Όπως είπαμε, λοιπόν, στο εσώφυλλο του δίσκου περιέχεται μια φωτογραφία, από τα «Δειλινά». Είναι αυτή που παραθέτουμε ακριβώς κάτω:
Στη φωτογραφία αυτή εικονίζονται μόνο τα τρία από τα πέντε πρόσωπα των προηγούμενων φωτογραφιών. Γιώργος Νταλάρας, Άκης Πάνου και Στέλιος Καζαντζίδης φωτογραφίζονται στο κέντρο «Δειλινά». Προσέξτε το φόντο! Κάτι σαν παραθυρόπορτα, εικονίζεται ακριβώς πίσω από τον Στέλιο Καζαντζίδη. Είναι η ίδια παραθυρόπορτα, με αυτή της δεύτερης φωτογραφίας. Κι έπειτα παρατηρήστε προσεχτικά: πάνω από τον δεξί (όπως κοιτάζετε) ώμο του Καζαντζίδη, διακρίνεται μια άσπρη «φιγούρα». Στη δεύτερη φωτογραφία, ο Θωμάς Μιχαηλίδης, που είναι ψηλότερος από τον Στέλιο, είναι ντυμένος στα λευκά.
Έχουμε όπως βλέπετε πολύ σοβαρούς λόγους, να πιστεύουμε πως η πρώτη φωτογραφία είναι προϊόν ψηφιακής επεξεργασίας. Αφού αφαίρεσαν τον Θωμά Μιχαηλίδη και πρόσθεσαν τον Γρηγόρη Μπιθικώτση στη φωτογραφία, φρόντισαν να αλλάξουν και το φόντο. Ήταν δυσκολότερο, φαίνεται, να διατηρήσουν το φόντο ως έχει, καθώς Μπιθικώτσης και Μιχαηλίδης διέφεραν στο ύψος.
Αυτό που συμβαίνει είναι τραγικό. Δεν κατηγορούμε την εκδότρια εταιρεία, ασφαλώς. Η επεξεργασμένη φωτογραφία, άλλωστε προϋπήρχε της έκδοσης. Την είχαμε εντοπίσει στο διαδίκτυο. Μας ενοχλεί η ασχετοσύνη! Μας ενοχλεί η προχειροδουλειά! Δεν είναι δυνατόν να δημιουργείς πρόχειρα, όταν εργάζεσαι με τις καλύτερες συνθήκες και το έργο σου φέρει τη σφραγίδα του National Geographic. Η σφραγίδα αυτή, είναι θεωρητικά, σφραγίδα εγκυρότητας, σφραγίδα υπευθυνότητας… Οι επιμελητές της έκδοσης αυτής, που διατείνονται πως μας προσφέρουν την αυθεντική ιστορία, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί και αν αγνοούν, θα έπρεπε να ρωτήσουν και να μάθουν. Είναι ανεπίτρεπτο να παραχαράσσεις τα ιστορικά γεγονότα. Δεν μπορείς με σαθρά ιστορικά στοιχεία να δημιουργήσεις ιστορία.
Πως, λοιπόν, περιμένουμε, από τους μελετητές του μέλλοντος, να συνδέσουν τα ιστορικά γεγονότα, όταν αυτοί θα βασίζονται στις προχειρότητες και τις εγκληματικές αμέλειες του παρελθόντος;
Ειδικότερα όταν αυτές οι προχειρότητες και οι αμέλειες πιστοποιούνται, από σοβαρούς εκδοτικούς οίκους; Είναι υπόλογοι αυτοί - οι επιμελητές του έργου - απέναντι στα "αφεντικά" τους, στο ελληνικό αγοραστικό κοινό και το κυριότερο απέναντι στην ιστορική αλήθεια.
Πως θέλετε κύριοι, μετά από αυτό, να μην αμφιβάλλουμε για το έργο σας στην ολότητά του; Γιατί να μην είναι ανακριβή τα στοιχεία των τραγουδιών, που παραθέτετε στις τελευταίες σελίδες, τα οποία μάλιστα, οι περισσότεροι αναγνώστες είναι αδύνατον να επιβεβαιώσουν;
Οφείλουμε εδώ να ενημερώσουμε και εμείς με τη σειρά μας, τους αναγνώστες μας, πως η έκδοση που βρίσκουν στα περίπτερα, ουδεμία σχέση έχει με το περιοδικό «Λαϊκό Τραγούδι».Ο εκδότης του περιοδικού Γιώργος Κοντογιάννης, αναφέρει σχετικά στο blog του περιοδικού:
«Μόλις πριν λίγες μέρες μάθαμε ότι πολύ σύντομα θα αρχίσει να κυκλοφορεί στα περίπτερα μια σειρά βιβλίων, που θα έχουν στον τίτλο τους τις λέξεις "Λαϊκό Τραγούδι". Εμείς έχουμε κατοχυρώσει στην αρμόδια κρατική υπηρεσία το σήμα "Λαϊκό Τραγούδι", λίγο πριν εκδώσουμε το ομώνυμο περιοδικό (το 2002). Ειδοποιήσαμε λοιπόν τους υπεύθυνους της νέας έκδοσης ότι δεν είναι σωστό (νομικά και δεοντολογικά) να χρησιμοποιήσουν το δικό μας σήμα και ότι θα μπορούσαν να το τροποποιήσουν ελαφρώς, ώστε να μην δημιουργείται σύγχυση, αλλά απ' ότι φαίνεται θα μας αγνοήσουν. Θα τους στείλουμε εξώδικο και θα δούμε για τα παραπέρα. Σε κάθε περίπτωση, ζητάμε να γίνει σαφές ότι με τη νέα εκδοτική απόπειρα δεν έχουμε την παραμικρή σχέση. Τίποτε άλλο. Ούτε έχουμε να μοιράσουμε κάτι ούτε και ζητάμε κάτι άλλο. Και απόδειξη γι αυτό είναι το ότι όταν κοινός φίλος ζήτησε πριν από ενάμιση και πλέον μήνα να αναδημοσιεύσουν ένα κείμενο από το δικό μας περιοδικό, η απάντησή μας ήταν καταφατική - για το χατίρι του φίλου... Αλλά μας είχαν αποσιωπήσει τότε το ότι θα χρησιμοποιήσουν στο τίτλο τους το δικό μας σήμα. Μόλις το μάθαμε ζητήσαμε - εκτός από την τροποποίηση του τίτλου τους - και την μη δημοσίευση του δικού μας κειμένου. Μας υποσχέθηκαν ότι δεν θα το δημοσιεύσουν. Ας ελπίσουμε ότι θα το κάνουν. Γιατί αλλιώς, καταλαβαίνετε. Στον τίτλο: οι λέξεις "Λαϊκό Τραγούδι", περιεχόμενο: πολύ πιθανόν ανάλογο με το δικό μας, κεντρικό θέμα: Καζαντζίδης. Και επιπλέον: αναδημοσίευση κειμένου του Γ. Κοντογιάννη... Ποιός να πιστέψει ότι το περιοδικό το δικό μας δεν έχει σχέση με τα βιβλία αυτά;... Ε! λοιπόν - το ξαναλέμε: - δεν έχει καμιά σχέση. Και παρακαλούμε όσους διαβάζουν αυτό το blog να κοινοποιήσουν όσο ευρύτερα μπορούν ότι το περιοδικό "Λαϊκό Τραγούδι" βρίσκεται πολλά μίλια μακριά από τη νέα εκδοτική απόπειρα μιας καθαρά εμπορικής εταιρίας που απ' ό,τι μαθαίνουμε εκδίδει και διάφορα άλλα έντυπα με ποικίλο περιεχόμενο.»
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο Γιώργος Κοντογιάννης, από τις σελίδες του περιοδικού «Λαϊκό Τραγούδι» - σε προηγούμενο τεύχος- απηύθυνε έκκληση να πάψουν επιτέλους να δημοσιεύονται «μονταρισμένες» εικόνες. Το χειρότερο, λοιπόν, θα ήταν να συνδεθεί η πορεία του περιοδικού «Λαϊκό Τραγούδι», με την έκδοση της εταιρείας ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΙ.
ΥΓ: Υποθέτουμε, καθώς δεν αναφέρεται πουθενά, πως η σύζυγος του Στέλιου Καζαντζίδη, Βάσω, δεν συμμετείχε σε αυτή την έκδοση. Θα ήταν απαράδεκτο πάντως να μην φροντίσουν οι μελετητές, να έρθουν σε επαφή μαζί της. Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, το υστερόγραφό αυτό ας μη ληφθεί υπόψιν.
Διαβάστε ακόμα:
Σε ότι αφορά τη σειρά «Λαϊκό τραγούδι, η αυθεντική ιστορία», πρόκειται για εβδομαδιαία έκδοση. Η τιμή κάθε τεύχους ανέρχεται στα 12.9 ευρώ και μόνο για το πρώτο τεύχος, που κυκλοφόρησε την εβδομάδα που διανύουμε, η τιμή – τιμή γνωριμίας - είναι 4,9 ευρώ.
Πρόκειται για ένα πολυδιάστατο έργο, που περιλαμβάνει κείμενα, φωτογραφίες, παρτιτούρες και φυσικά ψηφιακούς δίσκους με τραγούδια. (Δείτε ΕΔΩ)
Η αλήθεια είναι πως δεν προλάβαμε να μελετήσουμε σε βάθος το πρώτο τεύχος της «πολυτελούς» αυτής έκδοσης. Μόλις χτες το πήραμε στα χέρια μας. Άλλωστε ακολουθούν 21 ακόμη τεύχη και όπως καταλαβαίνετε είναι νωρίς, πολύ νωρίς να αξιολογήσουμε, εν όλω, το εγχείρημα αυτό.
Ωστόσο, μια φωτογραφία, μας προκάλεσε έντονο προβληματισμό και γέννησε πλήθος ερωτημάτων. Είναι η φωτογραφία που ακολουθεί:
Η φωτογραφία αυτή παρατίθεται στη σελίδα 15, του πρώτου τόμου και προέρχεται από το προσωπικό αρχείο του Τάκη Πανανίδη. Κατά τους «επιμελητές» της έκδοσης αυτής, πρόκειται για μια φωτογραφία στα μέσα της δεκαετίας του 60 και όπως χαρακτηριστικά σχολιάζουν στη λεζάντα της, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Άκης Πάνου, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και ο Γιώργος Λιάνης, βρέθηκαν όλοι μαζί και φωτογραφήθηκαν στο κέντρο «Δειλινά». Μέχρι στιγμής όλα καλά. Η μήπως όχι; Παρατηρείστε προσεχτικά την φωτογραφία που ακολουθεί:
Στην φωτογραφία αυτή, εμφανίζονται ο Γιώργος Νταλάρας, ο Άκης Πάνου, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Θωμάς Μιχαηλίδης (ιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου «Δειλινά») και ο Γιώργος Λιάνης. Η φωτογραφία είναι πάλι από τα «Δειλινά» και αυτή τη φορά από το αρχείο του Τάκη Πανανίδη.
Βλέποντας κανείς τις δύο φωτογραφίες, θα προτιμούσε, στη δημοσίευση αυτή, τον τίτλο: «Βρείτε τις διαφορές». Γιατί τα μόνα που διαφοροποιούν τις δύο φωτογραφίες είναι το φόντο και η απουσία/ παρουσία των Μιχαηλίδη και Μπιθικώτση.
Ποια όμως είναι η πρωτότυπη και ποια προϊόν ψηφιακής επεξεργασίας;
Εκτός και αν, κατά διαβολική σύμπτωση, το ίδιο βράδυ ή ακόμα χειρότερα δύο διαφορετικές βραδιές, Νταλάρας, Άκης Πάνου, Καζαντζίδης και Γιώργος Λιάνης, πόζαραν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μαζί με τον Θωμά Μιχαηλίδη και τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Σε κάθε περίπτωση βέβαια ο ιδιοκτήτης φρόντισε να προσαρμόσει κατάλληλα το φόντο!
Τα πράγματα, δυστυχώς, δεν είναι αστεία και φαίνεται πως όσο περνούν τα χρόνια και απομακρυνόμαστε από την εποχή που εμπεδώθηκε το κλασσικό λαϊκό τραγούδι, η ιστορία δεν μελετάται ως έχει. Η ιστορία παραχαράσσεται! Η αλήθεια διαστρεβλώνεται.
Ποια είναι όμως η αυθεντική φωτογραφία;
Είναι η δεύτερη φωτογραφία. Απόδειξη αυτού; Μια τρίτη φωτογραφία, που βρήκαμε στο εσώφυλλο του δίσκου «Τα τραγούδια μου». Πρόκειται για μια ζωντανή ηχογράφηση με τον Γιώργο Νταλάρα, στο μουσικό θέατρο «Ορφέας».
Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1983 αλλά η ηχογράφηση έγινε στις 22 και 23 Ιανουαρίου του ίδιου χρόνου, από το κινητό συνεργείο ηχογραφήσεων του Τάσου Κυριαζή.
Όπως είπαμε, λοιπόν, στο εσώφυλλο του δίσκου περιέχεται μια φωτογραφία, από τα «Δειλινά». Είναι αυτή που παραθέτουμε ακριβώς κάτω:
Στη φωτογραφία αυτή εικονίζονται μόνο τα τρία από τα πέντε πρόσωπα των προηγούμενων φωτογραφιών. Γιώργος Νταλάρας, Άκης Πάνου και Στέλιος Καζαντζίδης φωτογραφίζονται στο κέντρο «Δειλινά». Προσέξτε το φόντο! Κάτι σαν παραθυρόπορτα, εικονίζεται ακριβώς πίσω από τον Στέλιο Καζαντζίδη. Είναι η ίδια παραθυρόπορτα, με αυτή της δεύτερης φωτογραφίας. Κι έπειτα παρατηρήστε προσεχτικά: πάνω από τον δεξί (όπως κοιτάζετε) ώμο του Καζαντζίδη, διακρίνεται μια άσπρη «φιγούρα». Στη δεύτερη φωτογραφία, ο Θωμάς Μιχαηλίδης, που είναι ψηλότερος από τον Στέλιο, είναι ντυμένος στα λευκά.
Έχουμε όπως βλέπετε πολύ σοβαρούς λόγους, να πιστεύουμε πως η πρώτη φωτογραφία είναι προϊόν ψηφιακής επεξεργασίας. Αφού αφαίρεσαν τον Θωμά Μιχαηλίδη και πρόσθεσαν τον Γρηγόρη Μπιθικώτση στη φωτογραφία, φρόντισαν να αλλάξουν και το φόντο. Ήταν δυσκολότερο, φαίνεται, να διατηρήσουν το φόντο ως έχει, καθώς Μπιθικώτσης και Μιχαηλίδης διέφεραν στο ύψος.
Αυτό που συμβαίνει είναι τραγικό. Δεν κατηγορούμε την εκδότρια εταιρεία, ασφαλώς. Η επεξεργασμένη φωτογραφία, άλλωστε προϋπήρχε της έκδοσης. Την είχαμε εντοπίσει στο διαδίκτυο. Μας ενοχλεί η ασχετοσύνη! Μας ενοχλεί η προχειροδουλειά! Δεν είναι δυνατόν να δημιουργείς πρόχειρα, όταν εργάζεσαι με τις καλύτερες συνθήκες και το έργο σου φέρει τη σφραγίδα του National Geographic. Η σφραγίδα αυτή, είναι θεωρητικά, σφραγίδα εγκυρότητας, σφραγίδα υπευθυνότητας… Οι επιμελητές της έκδοσης αυτής, που διατείνονται πως μας προσφέρουν την αυθεντική ιστορία, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί και αν αγνοούν, θα έπρεπε να ρωτήσουν και να μάθουν. Είναι ανεπίτρεπτο να παραχαράσσεις τα ιστορικά γεγονότα. Δεν μπορείς με σαθρά ιστορικά στοιχεία να δημιουργήσεις ιστορία.
Πως, λοιπόν, περιμένουμε, από τους μελετητές του μέλλοντος, να συνδέσουν τα ιστορικά γεγονότα, όταν αυτοί θα βασίζονται στις προχειρότητες και τις εγκληματικές αμέλειες του παρελθόντος;
Ειδικότερα όταν αυτές οι προχειρότητες και οι αμέλειες πιστοποιούνται, από σοβαρούς εκδοτικούς οίκους; Είναι υπόλογοι αυτοί - οι επιμελητές του έργου - απέναντι στα "αφεντικά" τους, στο ελληνικό αγοραστικό κοινό και το κυριότερο απέναντι στην ιστορική αλήθεια.
Πως θέλετε κύριοι, μετά από αυτό, να μην αμφιβάλλουμε για το έργο σας στην ολότητά του; Γιατί να μην είναι ανακριβή τα στοιχεία των τραγουδιών, που παραθέτετε στις τελευταίες σελίδες, τα οποία μάλιστα, οι περισσότεροι αναγνώστες είναι αδύνατον να επιβεβαιώσουν;
Οφείλουμε εδώ να ενημερώσουμε και εμείς με τη σειρά μας, τους αναγνώστες μας, πως η έκδοση που βρίσκουν στα περίπτερα, ουδεμία σχέση έχει με το περιοδικό «Λαϊκό Τραγούδι».Ο εκδότης του περιοδικού Γιώργος Κοντογιάννης, αναφέρει σχετικά στο blog του περιοδικού:
«Μόλις πριν λίγες μέρες μάθαμε ότι πολύ σύντομα θα αρχίσει να κυκλοφορεί στα περίπτερα μια σειρά βιβλίων, που θα έχουν στον τίτλο τους τις λέξεις "Λαϊκό Τραγούδι". Εμείς έχουμε κατοχυρώσει στην αρμόδια κρατική υπηρεσία το σήμα "Λαϊκό Τραγούδι", λίγο πριν εκδώσουμε το ομώνυμο περιοδικό (το 2002). Ειδοποιήσαμε λοιπόν τους υπεύθυνους της νέας έκδοσης ότι δεν είναι σωστό (νομικά και δεοντολογικά) να χρησιμοποιήσουν το δικό μας σήμα και ότι θα μπορούσαν να το τροποποιήσουν ελαφρώς, ώστε να μην δημιουργείται σύγχυση, αλλά απ' ότι φαίνεται θα μας αγνοήσουν. Θα τους στείλουμε εξώδικο και θα δούμε για τα παραπέρα. Σε κάθε περίπτωση, ζητάμε να γίνει σαφές ότι με τη νέα εκδοτική απόπειρα δεν έχουμε την παραμικρή σχέση. Τίποτε άλλο. Ούτε έχουμε να μοιράσουμε κάτι ούτε και ζητάμε κάτι άλλο. Και απόδειξη γι αυτό είναι το ότι όταν κοινός φίλος ζήτησε πριν από ενάμιση και πλέον μήνα να αναδημοσιεύσουν ένα κείμενο από το δικό μας περιοδικό, η απάντησή μας ήταν καταφατική - για το χατίρι του φίλου... Αλλά μας είχαν αποσιωπήσει τότε το ότι θα χρησιμοποιήσουν στο τίτλο τους το δικό μας σήμα. Μόλις το μάθαμε ζητήσαμε - εκτός από την τροποποίηση του τίτλου τους - και την μη δημοσίευση του δικού μας κειμένου. Μας υποσχέθηκαν ότι δεν θα το δημοσιεύσουν. Ας ελπίσουμε ότι θα το κάνουν. Γιατί αλλιώς, καταλαβαίνετε. Στον τίτλο: οι λέξεις "Λαϊκό Τραγούδι", περιεχόμενο: πολύ πιθανόν ανάλογο με το δικό μας, κεντρικό θέμα: Καζαντζίδης. Και επιπλέον: αναδημοσίευση κειμένου του Γ. Κοντογιάννη... Ποιός να πιστέψει ότι το περιοδικό το δικό μας δεν έχει σχέση με τα βιβλία αυτά;... Ε! λοιπόν - το ξαναλέμε: - δεν έχει καμιά σχέση. Και παρακαλούμε όσους διαβάζουν αυτό το blog να κοινοποιήσουν όσο ευρύτερα μπορούν ότι το περιοδικό "Λαϊκό Τραγούδι" βρίσκεται πολλά μίλια μακριά από τη νέα εκδοτική απόπειρα μιας καθαρά εμπορικής εταιρίας που απ' ό,τι μαθαίνουμε εκδίδει και διάφορα άλλα έντυπα με ποικίλο περιεχόμενο.»
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο Γιώργος Κοντογιάννης, από τις σελίδες του περιοδικού «Λαϊκό Τραγούδι» - σε προηγούμενο τεύχος- απηύθυνε έκκληση να πάψουν επιτέλους να δημοσιεύονται «μονταρισμένες» εικόνες. Το χειρότερο, λοιπόν, θα ήταν να συνδεθεί η πορεία του περιοδικού «Λαϊκό Τραγούδι», με την έκδοση της εταιρείας ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΙ.
ΥΓ: Υποθέτουμε, καθώς δεν αναφέρεται πουθενά, πως η σύζυγος του Στέλιου Καζαντζίδη, Βάσω, δεν συμμετείχε σε αυτή την έκδοση. Θα ήταν απαράδεκτο πάντως να μην φροντίσουν οι μελετητές, να έρθουν σε επαφή μαζί της. Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, το υστερόγραφό αυτό ας μη ληφθεί υπόψιν.
Διαβάστε ακόμα:
- Αναδημοσίευση δικών μας κειμένων στην έκδοση "Λαϊκό τραγούδι - Η αυθεντική ιστορία" του National Geographic
- Σεβασμό στις φωτογραφίες!
1 σχόλιο:
Ω! θάμα θάμα!
Δημοσίευση σχολίου