Πέθανε ο Γιάννης Σταματίου (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Γιάννης Σταματίου

«Ο Σπύρος (ο Ευσταθίου) μου είχε εμπιστοσύνη. Κάποια στιγμή, όπως καθόμασταν σ’ ένα τραπέζι, λέει του σερβιτόρου: «Πιάσε ένα μπουζούκι». Υπήρχαν πάντα όργανα στο «Μπαράκι» (του Μάριου). Παίρνει το μπουζούκι και πάει στο Χιώτη που καθόταν δίπλα και του λέει: «Έχω έναν πιτσιρικά φίλο μου, ένα ταλεντάκι. Θα τον βάλω να τον ακούσεις». Λέει ο Μανώλης: «Αμέ». Γυρνάει ο Σπύρος σε μένα και μου λέει: «Παίξε». Παίζω ένα κομμάτι, πιάνει κι άλλο ένα μπουζούκι ο Σπύρος και παίζουμε άλλα δυο-τρία κομμάτια. Μου έκανε σιγόντα ο Σπύρος. Μόλις σταματήσαμε λέει ο Χιώτης: «Για κοίτα το σποράκι!». Ήμουνα κι εγώ αδύνατος, κατοχικός και μού ’μεινε το «Σπόρος» από τότε μέχρι σήμερα που κοντεύω να γίνω ...δέντρο!».

Αυτή είναι η ιστορία που έχει το «θρυλικό» παρατσούκλι «Σπόρος», όπως την αφηγήθηκε στον Άρη Νικολαΐδη ο ίδιος ο Γιάννης Σταματίου.
Το παρατσούκλι αυτό τον συνόδευσε μέχρι τέλους και θα τον χαρακτηρίζει στα χρόνια που θα ρθουν. Ο Γιάννης Σταματίου γεννήθηκε το 1936 , στην Κηφισιά. Μεγάλωσε στο Μπραχάμι. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Σταμάτης. Χτες το απόγευμα, έφυγε από τη ζωή.

Ήταν ένας σημαντικός μπουζουξής. Δεν μπορούμε να πούμε τα κοινότυπα… πως η απώλεια είναι μεγάλη, πως χάθηκε ένα κομμάτι του μουσικού μας πολιτισμού κτλ. Μπορεί να το κάναμε στο παρελθόν. Στις μέρες μας όμως όχι. Αυτή είναι η κατάληξη. Ότι γεννιέται, πεθαίνει. Άλλωστε όλοι οι «μεγάλοι», της εποχής του κλασικού λαϊκού τραγουδιού είχαν αποσυρθεί ή καλλίτερα τους απέσυραν, καιρό πριν πεθάνουν, από το προσκήνιο.

Δείγμα παρακμής; Ίσως…

Και αυτό πρέπει να μας απασχολεί, πια.  Από την άλλη οι βαρύγδουπες δηλώσεις μαρτυρούν την ήττα μιας ολόκληρης θεώρησης για την τέχνη και το λαϊκό πολιτισμό. Η απώλεια δεν μπορεί να  είναι μεγάλη, όταν κάτι επιβιώνει και διαιωνίζεται, μέσα σε παραγωγικές διαδικασίες. Και σε πείσμα όλων όσοι θέλουν να καταργήσουν το λαϊκό τραγούδι, μέσα σε νεωτερισμούς των ημιμέτρων, που αποσκοπούν σε μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση, λιγότερη τέχνη, περισσότερη «διασκέδαση, λιγότερη σκέψη μα περισσότερη «ευαισθησία» για το γενικό και το ακαθόριστο, εμείς συνεχίζουμε να πιστεύουμε – παραδόξως - στην αξία του κοινωνικού λαϊκού τραγουδιού και στην διαχρονικότητά του. Έτσι ποτέ η απώλεια δεν είναι μεγάλη. Γιατί το λαϊκό τραγούδι πρέπει να υπάρχει και θα «υπάρχει».

Η κηδεία του Γιάννη Σταματίου θα γίνει αύριο Τετάρτη 19 του μηνός στις 2.30 το μεσημέρι στο νεκροταφείο Καλλιθέας.

Στο βίντεο που ακολουθεί ακούστε ένα συγκλονιστικό τραγούδι όπου ο Καζαντζίδης τραγουδά και ο Γιάννης Σταματίου παίζει μπουζούκι. Πρόκειται για το «Μακάρι να πεθάνω» σε μουσική του Μπάμπη Μπακάλη, που ηχογραφήθηκε στα 1956.

Με αυτό το άγνωστο στο ευρύ κοινό τραγούδι αποτίουμε φόρο τιμής σε έναν μεγάλο δεξιοτέχνη, που χάρη στη δική μας διάθεση και την τεχνολογία θα συνεχίσει να διδάσκει και να προτείνει.

Διαβάστε ακόμη:

• Τρία μεγάλα "μπουζούκια για τον Στέλιο Καζαντζίδη

Σημειώνουμε πως την αφήγηση στην αρχή της δημοσίευσης τη δανειστήκαμε από το διαδικτυακό περιοδικό "Κλίκα". Πρόκειται για απόσπασμα μιας ενδιαφέρουσας καταγραφής που κάνει ο Άρης Νικολαΐδης, η οποία περιλαμβάνει πάρα πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία για τον Γιάννη Σταματίου, τη ζωή και την καριέρα του.