Σαν τον Τσαουσάκη (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Πρόδρομος Τσαουσάκης

Ο Πρόδρομος Τσαουσάκης - το πραγματικό του όνομα ήταν Μουτάφογλου - γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1919. Πέθανε πριν 32 χρόνια ακριβώς, στις 23 Οκτωβρίου του 1979. Είναι γνωστό πως το παρατσούκλι Τσαουσάκης, με το οποίο τον γνωρίσαμε οι περισσότεροι δισκογραφικά, το «απέκτησε» κατά τη στρατιωτική του θητεία. Το «çavuş» - προφέρεται «τσαούς» - είναι τούρκικη τούρκικη λέξη και μεταφράζεται στα ελληνικά «λοχίας». 

Η δισκογραφική πορεία του αρχίζει στα 1946, από την ODEON (την μετέπειτα ΜΙΝΟΣ). Την ίδια χρονιά συνεργάζεται με την Columbia. 

Το 1946, ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι 15 χρονών και ο Τσαουσάκης θα αποτελέσει το πρώτο τραγουδιστικό του πρότυπο.

«…η φωνή μου είχε αδερφωθεί με τη δική του κι όταν πρωτοβγήκα στη δουλειά όχι μόνο τραγουδούσα το ρεπερτόριο του Τσαουσάκη αλλά προσπαθούσα να τον «κάνω» κιόλα, προσπαθούσα να του μοιάσω», είπε ο Στέλιος Καζαντζίδης στον Βασίλη Βασιλικό στα 1980. 

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις ή ικανότητες για να διαπιστώσει κάποιος την καταλυτική επίδραση του Τσαουσάκη στην πρώιμη τραγουδιστική περίοδο του Στέλιου Καζαντζίδη. Πολλά τα παραδείγματα.

Χαρακτηριστικό το τραγούδι «Βύθισέ μου το μαχαίρι» του Γεράσιμου Κλουβάτου. Επίδραση σε βαθμό καταστροφικό. Ένας από τους λογους για τους οποίους απειλήθηκε σοβαρά η καριέρα του. 

Αναδημοσιεύουμε απόσπασμα κειμένου που υπογράφει ο Άρης Νικολαΐδης στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Λαϊκό Τραγούδι»: «Στα 1952 ο Παπαϊωάννου έχει γράψει το «Δε θέλω το κακό σου» σε στίχους Κώστα Μάνεση και ετοιμάζεται να το ηχογραφήσει με τον Δημήτρη Ρουμελιώτη. Κάποιοι λαϊκοί μουσικοί του προτείνουν να χρησιμοποιήσει τον Καζαντζίδης για να τον βοηθήσει να γίνει γνωστός. Ο Παπαϊωάννου δέχεται, αλλά η εταιρεία διαφωνεί, αφού ο Καζαντζίδης έχει ηχογραφήσει λίγους μήνες πριν το πρώτο του τραγούδι και ο δίσκος δεν πούλησε. Έτσι η εταιρεία του έχει «κλείσει την πόρτα», θεωρώντας ότι δεν έχει αξιόλογη φωνή. Μάλιστα ο υπεύθυνος της εταιρείας, ο Μηλιόπουλος, είπε: Αυτός δεν κάνει ούτε για να βελάζει!». 

Πόσο έξω πέφτουν κάποιες φορές οι έμποροι της τέχνης και σύγκαιρα πόσο αδικεί τον εαυτό του ένας τραγουδιστής που μιμείται.

Πέραν του ότι δεν ήταν «καλό» το τραγούδι «Για μπάνιο πάω» του Απόστολου Καλδάρα (το πρώτο στη δισκογραφία για τον Στέλιο Καζαντζίδη) και δεν είχε την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία, η τραγουδιστική εμμονή του Καζαντζίδη με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη ενίσχυσε τις όποιες αμφιβολίες είχαν οι εταιριάρχες της δισκογραφίας.

Τις περισσότερες φορές η απόπειρα μίμησης καταλήγει να χαρακτηριστεί γελοία, όσο και αν - σε εξαιρετικές περιπτώσεις - δηλώνει ικανότητα. 

Ευτυχώς για τον Στέλιο Καζαντζίδη και για εμάς, η επιμονή του Γιάννη Παπαϊωάννου πρώτα (ο οποίος δισκογραφικά επέβαλε τον Στέλιο Καζαντζίδη) και έπειτα η συνεργασία του με τον Μανώλη Χιώτη, του έδωσαν τη δυνατότητα να συνεχίσει να υπάρχει και στην πορεία να ξεπεράσει, κατά πολύ, τραγουδιστικά πρότυπα που μέχρι τότε «καταπίεζαν» ένα μοναδικό ταλέντο. 

Μπορεί για κάποιους τα τραγούδια, που ηχογράφησε ο Καζαντζίδης από το 1952 μέχρι το 1955 να είναι από τα «καλύτερα» αλλά ο Καζαντζίδης που λατρεύτηκε και καθιερώθηκε ως ερμηνευτικό πρότυπο είναι αυτός των ηχογραφήσεων που ακολούθησαν. 

Παρακολουθήστε ένα «σπάνιο» βίντεο, με τους Πρόδρομο Τσαουσάκη και Ιορδάνη Τσομίδη στο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη, «Το ρημαγμένο σπίτι».