 |
| Ο Στέλιος Καζαντζίδης |
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι το “Για μπάνιο πάω” σε μουσική και στίχους του Απόστολου Καλδαρα. Ηχογραφήθηκε στις 5 Ιούλιου του 1952. Ποιός όμως μεσολάβησε για να κάνει ο Στέλιος καζαντζίδης το πρώτο του βήμα στη δισκογραφία;
Πάνω κάτω τα ίδια θα πει και λίγα χρόνια αργότερα (1989) στον Παναγιώτη Κουνάδη: “Τον Καζαντζίδη τον γνώρισα όταν πήγα μια μέρα στου συγχωρεμένου του Χρυσίνη του Στέλιου το σπίτι. Δεν θυμάμαι τι ήταν να συζητήσουμε, ποιο θέμα και βλέπω τον συγχωρεμένο τον “Τσάντα”, τον Μπάμπη τον Βασιλειάδη και τον Στέλιο Καζαντζίδη. Τρεις. Λέω, ο κύριος ποιος είναι; Μου λέει ο Χρυσίνης, είναι ένας καλός τραγουδιστής, ο Στέλιος Καζαντζίδης. Ακόμα ήταν άγνωστος, δεν είχε βγάλει καμιά πλάκα. Ήταν πριν το ’52. Εγώ τον πρωτοέβαλα στο δίσκο. Θυμάμαι τον έβλεπα, το παιδί αυτό, τον Καζαντζίδη που συνόδευε τον Χρυσίνη, πιάνοντάς τον από το χέρι, να τον πάει σε διάφορα μέρη, στο κέντρο, στο σπίτι, εδώ κι εκεί. Συνοδός του Χρυσίνη, γιατί ήταν τυφλός. Τον έβλεπα τακτικά αλλά δεν ήξερα ποιος είναι. Έξι μήνες περίπου. Κι όταν σηκώθηκα να φύγω από του Χρυσίνη έρχεται να με συνοδέψει ο Καζαντζίδης έξω. “Γεια σας”, λέει στους άλλους κι έρχεται έξω και μου πιάνει την κουβέντα. Θυμάμαι τότε, γιατί εν τω μεταξύ εκείνη την ημέρα παίρνω την κιθάρα και του λέω: “Δε μας λες ένα τραγουδάκι να σ’ ακούσω κι εγώ”. “Αμέ”, μου λέει. “Εντάξει”. Δεν θυμάμαι ποιο μου είπε, νομίζω ένα του Τσαουσάκη. Και τον πρώτο δίσκο που του ’βαλα εγώ λες και άκουγες τον Τσαουσάκη βελτιωμένο τεχνικά”.
Δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενα του Απόστολου Καλδάρα, αν και η μαρτυρία του Σπύρου Καλφόπουλου περιπλέκει λίγο τα πράγματα. Σύμφωνα μ’ αυτή, ήταν επιλογή της εταιρείας ο Καλδάρας να δώσει τραγούδι του στον Καζαντζίδη και όχι του ίδιου του συνθέτη. Δεν ξέρουμε, επίσης, σε ποια δύο τραγούδια αναφέρεται ο Καλδάρας καθώς το αμέσως επόμενο τραγούδι του το έδωσε αρκετά αργότερα. Πρόκειται για το τραγούδι με τίτλο “Του φτωχού ο πόνος” σε στίχους Κώστα Βίρβου, που ηχογραφήθηκε στις 14 Απριλίου 1955.
Όπως και να χει, το “Για μπάνιο πάω” δεν γνώρισε επιτυχία. Ο Καζαντζίδης δεν άρεσε. Ο Καλφόπουλος βέβαια στη συνέχεια της προηγούμενης του αφήγησης, δίνει πάλι μια άλλη εκδοχή για την αποτυχία που γνώρισε ο Καζαντζίδης, στην πρώτη του αυτή απόπειρα. Λέει, λοιπόν:
Ο μπουζουξής Σπύρος Καλφόπουλος αφηγείται στον Πάνο Γεραμάνη: “Ήταν ακορντεονίστας μου ο Παπαγεωργίου ο Αλεκος. Και μου λέει, ρε συ είσαι μέσα στα πράγματα. Κάνε κουμάντο να βάλουμε τον Στελάρα να πει ένα τραγουδάκι. Στελάρα τον λέγαμε, δεν τον λέγαμε Στέλιο, Αυτό ήταν το όνομά του στη Νέα Ιωνία. Λέω του Χρυσίνη, ρε Στελλάκη να κάνουμε κουμάντο… Και τον πήγαμε εκεί πέρα. Παίξαμε, δεν θυμάμαι ποια τραγούδια, για να τον ακούσει (ο Μηλιόπουλος). Δύο τραγουδάκια, από ένα δύο στίχους παιξαμε. Μου κάνει ο Μηλιόπουλος, τί μου τον φέρατε αυτόν, αυτός βελάζει σαν μοσχάρι. Κε Μηλιοπουλε με συγχωρείτε πάρα πολύ, εμεις σας φέραμε έναν λαϊκό τραγουδιστή. Δεν σας φέραμε κάποιον διεθνούς φήμης τραγουδιστή. Δεν σας αρέσει εντάξει. Αν δεν σας αρέσει άλλο καπέλο είναι αυτό. Αλλά εμείς - ο Στελλάκης ο Χρυσίνης το είπε - δεν ενδιαφερόμαστε να βάλουμε δικά μας τραγούδια. Δώστε του ένα τραγούδι του παιδιού. Όποιο νομίζετε εσείς. Και με όποιον συνθέτη θέλετε εσεις. Και του δώσανε τον Καλδάρα.”
Ο Αλέκος Παπαγεωργίου ήταν συνεργάτης και του Καλδάρα αλλά μια διαφωνία τους, τον οδήγησε να συνεργαστεί - πριν το 1952 - με το συγκρότημα στο οποίο τραγουδιστής ήταν ο Καζαντζίδης. Τουλάχιστον έτσι παρουσίασε ο Καζαντζίδης τα γεγονότα στον Βασίλη Βασιλικό.
Ο Απόστολος Καλδάρας μιλώντας στην κρατική τηλεόραση θα πει τα εξής: “Πήγα κάποτε να συναντήσω σε ένα σπίτι ενός συναδέλφου μου, κάποιο στιχουργό ονόματι “Τσάντα”, ο οποίος σήμερα δεν υπάρχει στη ζωή. Μπάμπης Βασιλειάδης είναι το κανονικό του. “Τσάντα” τον φωνάζαμε εμεις. Αυτό το σπίτι του συναδέλφου, ήταν σχεδόν εντευκτήριο. Κάθε μέρα πηγαίναν διάφοροι μουσικοί. Βρίσκω τον Καζαντζίδη τον Στέλιο μέσα εκεί. Μου τον συστήνουν τα παιδιά. Τον έβαλα να πει ένα τραγουδάκι. Μου είπε ένα παλιό τραγούδι του Τσαουσάκη. Μου άρεσε η πάστα του, μου άρεσε η τεχνική του. Του λέω, Στέλιο έρχεσαι έχω δύο τραγούδια να τα πεις στον δίσκο; Λέει, βεβαίως. Και καθ’ οδόν θυμάμαι μου είπε ότι αν δεν βρισκόμουνα εγώ ίσως να ξαναγυρνούσε στο υφαντουργείο.”
 |
| Ο Απόστολος Καλδάρας |
Δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενα του Απόστολου Καλδάρα, αν και η μαρτυρία του Σπύρου Καλφόπουλου περιπλέκει λίγο τα πράγματα. Σύμφωνα μ’ αυτή, ήταν επιλογή της εταιρείας ο Καλδάρας να δώσει τραγούδι του στον Καζαντζίδη και όχι του ίδιου του συνθέτη. Δεν ξέρουμε, επίσης, σε ποια δύο τραγούδια αναφέρεται ο Καλδάρας καθώς το αμέσως επόμενο τραγούδι του το έδωσε αρκετά αργότερα. Πρόκειται για το τραγούδι με τίτλο “Του φτωχού ο πόνος” σε στίχους Κώστα Βίρβου, που ηχογραφήθηκε στις 14 Απριλίου 1955.
Δεν γνωριζουμε, λοιπόν, ποια ακριβώς είναι η αλήθεια. Και ίσως να μην έχει και μεγάλη σημασία. Μπορεί οι δύο μαρτυρίες να είναι συμπληρωματικές, δηλαδή και η εταιρεία να πρότεινε στον Καλδάρα τον Καζαντζίδη και αυτός να τον ενέκρινε.
Μην ξεχνάμε όμως, πως πολλοί θέλησαν να παρουσιαστούν ως “ευεργέτες” του Καζαντζίδη. Για εμάς, όλοι όσοι συνεργάστηκαν μαζί του στα πρώτα του βήματα, έχουν μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία του.
 |
| Ο Σπύρος Καλφόπουλος |
“Με φωνάζει ο Μηλιόπουλος. Κάτω στους δίσκους ήταν ο Ζαράνης, έκανε κουμάντο. Με φωνάζει, μου λέει βλέπεις; 100 πουλήσαμε μόνο από τον Καζαντζίδη. 400 κόβανε. Του λέω, έχετε κάνει ένα λάθος. Δεν με ένοιαζε, εγώ τους τα λεγα κι ας μη με χωνεύανε, Δεν με ενδιέφερε. Έχετε 500 πρατήρια δίσκων, που σας έχουν ανάγκη. Τα σουξέ σας. Παρακαλάνε στείλτε μας τόσα κομμάτια.Τα έχουμε ανάγκη. Σε αυτα τα 500 πρατήρια να δίνατε από ένα δίσκο θα κόβατε 100 ακόμα και δεν θα υπήρχανε εδώ οι ντάνες. Αλλά εσείς δεν κάνατε καλά τη δουλειά σας γιατί δεν θέλετε να κάνετε τη δουλειά σας καλά!”
Τα συμπεράσματα, όπως πάντα, δικά σας.
Διαβάστε ακόμη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου