Ο Γιώργος Μαργαρίτης |
Ο Γιώργος Μαργαρίτης αφηγείται στον δημοσιογράφο Αργύρη Ντινόπουλο: "Έξω από το Σκοπευτήριο υπήρχε μια ταβέρνα. Φίλοι του Στέλιου. Ψαροταβέρνα. Αυτή η μέρα ήταν σημαντική για τον Στέλιο και για μένα βέβαια, γιατί αυτή ήταν η μέρα που τον γνώρισα. Βλέπεις εδώ στη φωτογραφία, ο Στέλιος είναι σκεπτικός εδώ. Έχει τη σημασία της αυτή η στάση του Στέλιου. Εγώ είμαι χαρούμενος. Είναι τραβηγμένη το 1982.
Ο Στέλιος εκείνη τη μέρα είχε τη μάνα του στο νοσοκομείο, την Γεσθημανή και καταλαβαίνεις τί εστί η μάνα του Στέλιου. Εγώ πήγα να δω τη μάνα του στο Νοσοκομείο. Και έτσι βρήκα τον Στέλιο εκεί. Βρεθήκαμε τυχαία για πρώτη φορά.
Με το που άνοιξα την πόρτα, μπάνισα τον Στέλιο απέναντι αλλά δεν του είπα ούτε γεια. Πήγα στο προσκεφάλι της κυρά Γεσθημανής. Και την ώρα που της είπα ένα περαστικά - δεν πρόλαβα να πω ποιος είμαι - καλά, καλά μου απαντάει η κυρά Γεσθημανή.
Απαντάει ο Στέλιος από την καρέκλα του εκεί που καθότανε, αυτός είναι ο Μαργαρίτης κυρά Γεσθημανή. Α, μου λέει γιατί κουρεύτηκες;
Δεν είμαι ο Μαργαρίτης της λέω, αλλά είμαι ο Γιώργος που ερχόσουνα και με άκουγες. Εκεί, εκεί κι εκεί... Ήταν φαν δική μου, πριν γνωρίσω τον Στέλιο. Δεν το ήξερε ο Στέλιος αυτό. Η γιαγιά είχε μεγαλώσει και δεν θυμόταν όταν με είδε, ότι το παιδί που είναι φίρμα σήμερα είναι αυτός που τον άκουγα εκεί Και έδινε και παραγγελίες η κυρά Γεσθημανή. Τα “Χνάρια”, “Νυχτερίδες”, “Θεατρίνες”... Δεν άφηνε τίποτα Αλλά δεν πήγαινε μόνο σε μένα. Πήγαινε και σε άλλους τραγουδιστές. Τακτικά.
Εκεί - στο νοσοκομείο - αφήσαμε τον Στάθη, τον αδερφό του. Του είπε Στάθη, κάτσε στην κυρά Γεσθημανή τώρα. Έτσι την έλεγε. Και Χατζήδαινα την έλεγε. Να πάμε με τον Γιώργο να φάμε ένα ψάρι να πιούμε ένα κρασί και να ανταλλάξουμε και δυο κουβέντες. Κι έτσι έγινε. Ο Στέλιος με πήρε και ήρθαμε εδώ πάνω. Και που με έφερε τώρα; Με έφερε εδώ στα μέρη αυτά, που η πρώτη μου συνοικία ήταν ο Άγιος Αρτέμης, η Γούβα, μετά ήταν εδώ ο Υμηττός, η Χαραυγή και η πρώτη μου ταυτότητα βγήκε στο ΚΓ αστυνομικό τμήμα. Τα θυμάμαι όλα! Και ερχόμουνα εδώ με τα πόδια. Καισαριανή, Βύρωνα, Παγκράτι όλο με τα παιδιά Μέχρι κάτω στον Άγιο Γιάννη και πλατεία Καλογήρου.
Πολλά και διάφορα είπαμε. Αφού ήπιαμε τα κρασιά μας και πήραμε τους μεζέδες μας, φύγαμε.
Την άλλη μέρα τηλεφωνηθήκαμε και μου λέει, τί κάνεις σήμερα. Του λέω δεν κάνω τίποτα, είμαι στο σπίτι. Έρχεται ένα παλικάρι τώρα από τα Καλάβρυτα και μας φέρνει ένα σπληνάντερο. Άμα είσαι, θα το μαγειρέψει εδώ μια κοπέλα που είχα τότε εγώ, στην Κυψέλη έμενα τότε έλα. Μου λέει, εννιά η ώρα είναι καλά; Αυτές ήταν οι κουβέντες του. Εσύ ξέρεις, του λέω. Που μένεις; Καυκάσου 12, του λέω. Όλες οι πολυκατοικίες είχαν ανάψει τα φώτα. Γιατί απέναντι είχαμε ένα ψιλικατζίδικο και εγώ είπα θα έρθει και ο Στελάρας απόψε εδώ. Το τι έγινε, το έμαθε όλη η Κυψέλη! Και μου ήρθε. Να έτσι όπως τον βλέπετε. Έτσι ντυνόταν, απλά.
Από τότε είχαμε ανταμώσει αρκετές φορές και στο τηλέφωνο μιλήσαμε πολλές φορές. Εμένα με είχε δίπλα του. Που δύσκολα το έκανε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Να βγει ένας και να μας πει αυτή τη στιγμή ότι ήρθε στο σπίτι μου ο Στέλιος Καζαντζίδης. Ας βγει ένας να μας το πει. Σε εμένα ήρθε στο σπίτι μου, στο φτωχικό μου σπίτι, ένα διαμερισματάκι και φάγαμε και ήπιαμε και ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες. Μου έδωσε στην αρχή της καριέρας μου ένα χέρι, μια βοήθεια."
Στέλιος Καζαντζίδης - Γιώργος Μαργαρίτης το 1982 σε μια ψαροταβέρνα στην Καισαριανή |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου